Η φωτογραφία είναι από την εφημερίδα το Βήμα της Κυριακής
Μιχάλης Γκίνης, σχεδιαστής μόδας στην Ιαπωνία. Άρθρο από το Βήμα της Κυριακής
(η πηγή αναφέρεται στο τέλος του κειμένου)
Έβγαλε για πρώτη φορά βίζα για την Ιαπωνία όταν ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στον χώρο της μόδας στο Λονδίνο βρήκε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει την πρακτική του στον διάσημο οίκο Issey Miyake. «Ηρθα με μοναδική αφορμή την αγάπη μου για την ιαπωνική αισθητική και τον πολιτισμό. Δεν είχα ιδέα πώς θα μπορούσα να εξελιχθώ ζώντας στην πόλη». Η ομιλία του είναι ήπια και χωρίς εξάρσεις, αποπνέει μια φυσική ευγένεια ενώ δεν αποχωρίζεται τον πληθυντικό στην επικοινωνία. Τυπικό δείγμα ιαπωνικής συμπεριφοράς; Καθόλου απίθανο, αν αναλογιστεί κανείς ότι συμπληρώνει σχεδόν μια δεκαετία στο Τόκιο κατά τη διάρκεια της οποίας απέκτησε οικογένεια και παιδί με σύζυγο ιαπωνικής καταγωγής.
«Η γυναικεία παρουσία σε σύγκριση με τη Δύση είναι περισσότερο διακριτική και ανέκφραστη. Κάποιες στιγμές μου λείπει το ελληνικό ταμπεραμέντο. Στην οικογένειά μου προσπαθώ να εισαγάγω όλα τα ελληνικά στοιχεία για να δημιουργήσω μια αντίθεση εμπειριών. Εκφράζομαι πολύ με αγκαλιές, φιλιά και πειράγματα και επιδιώκω να το περάσω και στον τρίχρονο γιο μου. Ωστόσο, είναι κάτι που παρατηρώ ότι απουσιάζει έντονα από τις οικογένειες των Ιαπώνων».
Συζητάμε για τη μη διαδεδομένη χρήση των αγγλικών στην πόλη. «Ενώ όλοι μαθαίνουν σε σχολικό επίπεδο αγγλικά, δεν τα χρησιμοποιούν. Σε αυτό παίζει ρόλο και η κουλτούρα τους. Αν δεν είναι βέβαιοι για κάτι, επιλέγουν να μη μιλήσουν. Είναι πολύ καλά εκπαιδευμένοι στην τελειότητα, και αυτό δεν το προδίδουν. Ίσως είναι και θέμα τιμής. Αγαπούν πολύ τον πολιτισμό τους και προτιμούν να μιλούν μόνο ιαπωνικά, όπως οι Γάλλοι μόνο γαλλικά. Πιθανώς, πρόκειται για ένα είδος σοβινισμού. Είναι λαός σεμνός, απλός και αλαζονικός ταυτόχρονα».
Περιγράφει με βαθιά ικανοποίηση, ως απόσταγμα της ζωής του στο Τόκιο, την κυριαρχία ενός πιο πνευματικού τρόπου ζωής. Μια αόρατης έκφρασης επικοινωνία μακριά από θρησκείες και δόγματα. Η τεχνολογία, ωστόσο, πρωταγωνιστεί πάντα. «Αγαπημένο μέρος στην πόλη είναι το εκθεσιακό κέντρο προηγμένης τεχνολογίας Tepia. Το μουσείο του μέλλοντος ουσιαστικά, όπου εκτίθενται προϊόντα καινοτομίας, που βρίσκονται σε πειραματικό στάδιο, με σκοπό να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον».
Και αν έπρεπε πολύ σύντομα να αποδώσει το αισθητικό στίγμα της πόλης; «Υπερμεγέθη κτίρια τελευταίας τεχνολογίας που συνυπάρχουν με παραδοσιακούς ναούς ή μικρά σπίτια και καφέ. Πολύ έντονη είναι επίσης η ένταξη της φύσης στο αστικό τοπίο, ενώ ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στο φαγητό από άποψη αισθητικής. Το ντιζάιν κυριαρχεί ακόμη και στις απλές μπουκιές φαγητού».
Το διάστημα αυτό ειδικεύεται στον σχεδιασμό φουλαριών, που αποτελούν το κεντρικό προϊόν του brand που έχει δημιουργήσει και διατίθενται σε πολλά καταστήματα του Τόκιο. «Η δουλειά μου είναι βασισμένη στην ιαπωνική κουλτούρα και το ύφασμα της. Ενας συνδυασμός υφασμάτων υψηλής τεχνολογίας και πατροπαράδοτων τρόπων πλέξης, που ονομάζεται futuristic craftsmanship».
Πηγή: Οι Ελληνες του Τόκιο από την εφημερίδα το Βήμα της Κυριακής
