RoadExplore, ταξίδι στις Άλπεις, Ευρώπη και τα Δυτικά Βαλκάνια

Αφηγείται ο Γρηγόρης από το Ηράκλειο της Κρήτης

Ποτέ δεν ήμουν καλός στο να λέω ιστορίες και πόσο μάλλον στο να τις γράψω με τρόπο ώστε μην βαρεθείς από τις πρώτες κιόλας σειρές. Παρασκευή απόγευμα έχοντας προγραμματίσει τη φετινή εξόρμηση 18 ήμερων, αραχτός λοιπόν στον καναπέ, Google Earth ψάχνοντας διαδρομές, πόλεις και γενικά κάθε πληροφορία για το επερχόμενο ταξίδι, βρίσκομαι πάνω από εδώ.

Αλωνίζοντας την Ευρώπη και τα Δυτικά Βαλκάνια

Πάνω από τις Άλπεις και αρχίζω αμέσως μέσα μου να χτίζω και να σκέφτομαι το μότο-οδοιπορικό που πραγματικά χαράχτηκε για πάντα μέσα μου αφενός γιατί ήταν το πρώτο μου, μεγάλο ταξίδι με μοτοσυκλέτα και αφετέρου για τις περιπέτειες που συναντήσαμε. Η πολυαναμενόμενη μέρα έφτασε 22 Ιουνίου 2015, εγώ με το GS, o Μάνος με το CBR και ο Φάνης με το V-Strom. Τελευταίες προμήθειες, λίγο να περάσει η ώρα…και ΒΟΥΡ για λιμάνι ….. το ταξίδι άρχισε !

Από την διαδρομή Ηράκλειο – Πειραιάς δεν θυμάμαι και πολλά, το μόνο που θυμάμαι πολύ έντονα είναι η σκέψη που έκανα βλέποντας την έκφραση ικανοποίησης στο πρόσωπο του Φάνη που ήταν το τρίτο του ταξίδι και που είχε ξαναπάει στις Άλπεις οπότε για να τον βλέπω έτσι κάτι σημαίνει “15 μέρες φίλε” εγώ η μηχανή και ο δρόμος, καινούριες εικόνες, καινούρια μέρη τροφή για την ψυχή, τα μάτια, το μυαλό μας περιμένουν 4,600 km να εξερευνήσουμε.

Το πρωί ήμασταν έτοιμοι πριν καν δέσει το πλοίο, δεν θέλαμε να μας πιάσει η κίνηση της Αθήνας πριν βγούμε εθνική. Μόλις άνοιξαν οι μπουκαπόρτες ξεχυθήκαμε στο λιμάνι του Πειραιά. Αμέσως βγήκαμε εθνική οδό και με κατεύθυνση την Κόρινθο. Στη διαδρομή διαπιστώσαμε πως ο Φάνης είχε αφήσει την ενδοεπικοινωνία του στο Ηράκλειο, έπεσαν τα σχετικά τηλέφωνα στον supporter Μιχάλη (βλέπε Cyta Νέα Αλικαρνασσός) όλα οκ ! Η ενδοεπικοινωνία εστάλη και θα είναι στην DHL στο αεροδρόμιο της Μπολόνια στην Ιταλία σε 2 μέρες, μια μικρή αλλαγή προγράμματος (εδώ γελάμε για το πρόγραμμα).

Το πλοίο από Πάτρα για Ιταλία έφευγε περίπου 10 βράδυ οπότε είχαμε σχεδόν όλη την ήμερα, έτσι εκμεταλλευτήκαμε αυτό το χρόνο με μια βουτιά στο Κιάτο και φρενταρα στην Κόρινθο. Στην Πάτρα φτάσαμε αργά το απόγευμα..φαγητό προμήθειες, μια βόλτα από το γνωστό κατάστημα με αξεσουάρ μότο και βίρα τις άγκυρες ! Με 2,5 ώρες καθυστέρηση φύγαμε γύρο στης 22.30. Ώρα άφιξης στην Αγκόνα ..περί της 23.30 την επόμενη!

Στην διαδρομή Πάτρα-Αγκόνα δεν είχαμε καμπίνες λόγο κόστους, είχαμε όμως αεροπορικά καθίσματα που τα εκμεταλλευτήκαμε δέοντος καθώς μόνο όταν κάτσαμε εκεί, μετά από πολλά γέλια και πειράγματα. Καταλάβαμε ότι ήμασταν μόνο με 2 ώρες ύπνο αρκετά χιλιόμετρα οδήγηση Πειραιά-Πάτρα – μπάνιο στην θάλασσα και γενικά – μια μέρα γεμάτη στο δρόμο, οπότε οι 11 ώρες σερί ύπνου στο αεροπορικό κάθισμα και άλλη μια ωρίτσα στους καναπέδες του πλοίου ήταν αναμενόμενες.

Δένουμε ! ακούω το Μάνο επιτέλους φτάσαμε. Βγαίνουμε και οι τρεις στο κατάστρωμα να χαζέψουμε το λιμάνι της Αγκόνα. Μας περιμένει ο δρόμος στο σημείο αυτό θα φεύγανε για Φλωρεντία αλλά λόγο της ενδοεπικοινωνίας θα ταξιδέψουμε νύχτα ξεκούραστοι πλέον και με πολλές ώρες ύπνου προς Μπολόνια στο ασφαλές οδικό δίκτυο της Ιταλίας.

Κατεβαίνουνε στα γκαράζ πάω να κατεβάσω από το διπλό σταντ το πολύ φορτωμένο GS ακούω έναν μεταλλικό θόρυβο και αμέσως η μηχανή πέφτει πάνω στον τοίχο του πλοίου. Πάγωσα  – ακόμα δεν φτάσαμε – θα βγάλω το ταξίδι χωρίς ζελατίνα και χωρίς διπλό σταντ. Πιθανόν λόγο του ταξιδιού το Άφτερ Μάρκετ Σταντ ζορίστηκε και έκοψε η μια βίδα – anyway. Εντέλει η ζημιά μικρή η ψυχολογία μας είναι τόσο ανεβασμένη που το αντιμετωπίσαμε με γελάκια (μετά που είδαμε ότι η ζημιά δεν επηρεάζει άμεσα και δεν απειλεί το ταξίδι)
ΜΠΟΛΟΝΙΑ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ!

Ιταλία

Φτάσαμε στην Μπολόνια (φωτογραφία αριστερά) περίπου στις 4 τα ξημερώματα – βρίσκουμε το αεροδρόμιο που ήταν εκτός πόλης – ψάχνουμε αρκετά για τα γραφεία της DHL. Όταν τα βρήκαμε αποφασίζουμε να αράξουμε για ύπνο κάπου εκεί κοντά μέχρι να ανοίξουν τα γραφεία το πρωί και αράξαμε στο αεροδρόμιο. Δίπλα στον περίγυρο του αεροδρομίου της Μπολόνια, ”στην άκρη του αεροδρομίου της Μπολόνια, κάθισα και κοιμήθηκα” θα έγραφε ο Coelho εάν είχε ζήσει την εμπειρία αυτή.

Ξημέρωσε ! Ανοίγω τα μάτια και βλέπω το Μάνο να γελάει από πάνω μας και να τραβάει φωτογραφίες. Το πρώτο πρωινό είχε τρέλα γέλια και πολλά πειράγματα ! Πήραμε ότι θέλαμε, πάμε νοτιοδυτικά ! La Spezia ! Μονακό !
Μουσική στην ενδοεπικοινωνία και θέλουμε να καταπιούμε τους δρόμους. Φτάσαμε στην La Spezia περίπου το μεσημέρι γύρο στις δύο. Έφτασε η ώρα για κανονικό φαγητό και το πρώτο μεγάλο διάλειμμα από το πρωί. Είχαμε αρχίσει να κουραζόμαστε αρκετά. Έκανε πάρα πολύ ζέστη και το μέρος ήταν ιδανικό για να ηρεμήσει το μυαλό μας από τα πολλά χιλιόμετρα της μονότονης εθνικής οδού.

Καθόμαστε για φαγητό ! Πίτσα. Φυσικά κατάλογος στα αγγλικά δεν υπάρχει και η σερβιτόρα δεν ήταν και τόσο εξυπηρετική οπότε διάλεξα το Νο.23 από το μενού, πίτσα με κάτι. Πίτσα με αντζούγιες ? το πέτυχα … τι να κάνω, πολύ πείνα τα έφαγα όλα και ήταν αηδία. Το παγωτό στη συνέχεια σε μια καφετέρια μέσα στα δέντρα μας έφερε στα ίσια μας, τσεκάρισμα σου χάρτη, απαραίτητο το Red Bull και φύγαμε για Μονακό.

Menton

Θα διανυκτερεύσουμε στο Menton (φωτογραφία δεξιά), μια κωμόπολη δίπλα από το Μονακό με δικό της καζίνο και γενικά όλα τα κομφόρ για να μπορεί να σταθεί αξιοπρεπώς δίπλα από το σύμβολο του πλούτου.

Λοιπόν πάμε Μονακό, ποτάκι στο Cafe de Paris και 65 ευρώ, 2 Gin και μια Vodka, πανάκριβα αμάξια και χλιδή παντού – παντού όμως – τόση γκαμουριά δεν μπορεί να χωρέσει στο λαϊκό μυαλό μου !

Μονακό

Εμάς τώρα που το σκέφτομαι μας ενδιέφερε μόνο να οδηγήσουμε στους δρόμους από όπου περνάει η πίστα για την Φόρμουλα 1 του Μονακό και αυτό κάναμε την επόμενη το πρωί 3 φορές. Μετά που έφτιαξε ο Μανώλης το σπασμένο ρουλεμάν του μπροστινού τροχού στο CBR (Άγιο είχαμε) γιατί έγινε με πολύ λίγα χιλιόμετρα μέσα στην πόλη και το κατάλαβε νωρίς (100 ευρώ ένα ρουλεμάν ρε κλέφτες!) Red Bull, φαι και φύγαμε για Γαλλία και Σαμονί ή αλλιώς Μont Βlanc. Η ψηλότερη κορυφή των Άλπεων.

Άλπεις

Εδώ ξεκινάει το ανέβασμα στις Άλπεις και τα Αλπικά τοπία, καμιά φωτογραφία και κανένα βίντεο δεν μπορεί να περιγράψει την ομορφιά που έχει συγκεντρωθεί σε αυτά τα βουνά. Μετά από αρκετή ώρα οδήγησης η θερμοκρασία έχει αρχίσει να πέφτει αισθητά. Βάζουμε ισοθερμικά, επενδύσεις και συνεχίζουμε για να συναντήσουμε ένα βουνό, ένα βουνό κάθετο που χάνεται στα σύννεφα. Εκεί καταλαβαίνεις πόσο μικροσκοπικό και ασήμαντο ανθρωπάκι είσαι μπροστά σε αυτό το μεγαλείο. Κατεβάζει το βλέμμα σου και βρίσκεσαι μπροστά στο μεγαλύτερο τούνελ που έχω δει ποτέ στην ζωή μου που διασχίζει όλο τον ορεινό όγκο των Άλπεων: 11,5 km το μήκος του το καθιστά το τέταρτο μεγαλύτερο τούνελ στον κόσμο και εκεί αλλάζεις σκέψη: τι έχεις καταφέρει άνθρωπε ?
Το τούνελ αυτό καταλήγει στην άλλη πλευρά τον Άλπεων και κοντά στο Σαμονί όπου ήταν και ο προορισμός μας.

Σαμονί (Chamonix), Γαλλία

Δύο ημέρες στο Σαμονί και ο Αλπικός αέρας μας αναζωογόνησε και μας ξεκούρασε. Εδώ μείναμε σε ένα καταπληκτικό οργανωμένο camping στην καρδιά του αλπικού δάσους στην βάση του βουνού και το Mont-Blanc από πάνω μας .. ΔΕΟΣ.

Το Σαμονί είναι χειμερινός προορισμός με χιονοδρομικά – σάλε – και κάθε είδους δραστηριότητες που σχετίζονται με την φύση και το βουνό. Βλέπεις από κανόε, καγιάκ μέχρι πάρα 5, αναρριχτές, ορειβάτες, ποδηλάτες, μηχανόβιους … απ’ όλα έχει το Mont-Blanc … μα πάνω απ’ όλα ομορφιά που σε κάνει να θέλεις να μείνεις για πάντα εκεί.

Στο Σαμονί βρίσκεται μια καφετέρια με το μπαλκόνι της να αιωρείται στα 2.300 μέτρα και έχει χαρακτηριστεί από τα καλύτερα καφέ στον κόσμο και σαν ένα από τα μέρη που θα πρέπει να επισκεφτείς στη ζωή σου. Η αλήθεια είναι ότι εάν έχεις πρόβλημα με τα ύψη θα ζοριστείς. Εμείς δεν είχαμε κανένα τέτοιο πρόβλημα, είμαστε γνωστοί κασκαντέρ. Μέτα από δυο μέρες ξεκούρασης ξεκινάμε για Annecy – Γενεύη – Λοζάνη και προορισμό το Interlaken.

Interlaken, Ελβετία

Στο Interlaken καταλάβαμε τη σημαίνει να ζεις στην Ελβετία, ένα καταπληκτικό θέρετρο, χειμερινός προορισμός της Ελβετίας είναι μια μικρή πόλη στην μέση μιας μικρόστενης λίμνης ! δηλαδη – λίμνη πόλη λίμνη. Το camping που βρήκαμε εδώ δεν προλάβαμε καν να το δούμε γιατί φτάσαμε βράδυ.

Το επόμενο πρωί μια πολύ γρήγορη βόλτα περίπατο και δρόμο ! Ο Φάνης μας φίλαγε για έκπληξη μια στάση σε ένα αξιοθέατο. Πήγαμε σε έναν παγετώνα ! Ναι, σε παγετώνα περίπου 4.000.000 ετών που με ένα μικρο αντίτιμο μπορούσες να μπεις μέσα σε ένα τεχνητό τούνελ…περπατήσαμε μέσα σε ένα τούνελ από πάγο σε παγετώνας 4.000.000 ετών.

St. Moritz, Ελβετία

Δεν μας έπαιρνε άλλο να παραμείνουμε στα Ελβετικά σύνορα καθώς βγαίναμε εκτός προϋπολογισμού ! ήταν πραγματικά πολύ ακριβά για ταξιδιώτες σαν εμάς ! Έτσι, παίρνουμε τον δρόμο για κάποια ελβετικά πάσα και διαδρομές που ενδείκνυνται για μοτοσυκλέτα με προορισμό το St. Moritz. Μαγεία, μόλις πιάνουμε το πρώτο πάσο παίζει τραγούδι στα ακουστικά μου “What a Wonderful World” και με πιάνει τρέμουλο ..τραγουδάω .. ανοίγω το flip up κράνος μου και αρχίζω να παίρνω βαθιές ανάσες δίνω ένταση στο τραγούδι και τραγουδάω πιο δυνατά. Εκεί είναι που ανοίγω το γκάζι, μια μεγάλη ευθεία ανάμεσα καταπράσινα βουνά. Το κράνος ανοιχτό απολαμβάνω μια από τις πιο όμορφες στιγμές του ταξιδιού, περίπου 3 λεπτά, όσο το τραγούδι, περιμένω τα παιδιά καθώς τους είχα περάσει. Σταματάνε δίπλα μου βγάζουμε κράνη, κοιτάμε ο ένας τον άλλον και δεν λέμε τίποτα. Εγώ μίλησα .. ρε τι ζούμε? που έχουμε έρθει? τι κάνουμε? ο τρόπος που αντέδρασαν μου έδωσε να καταλάβω πως μάλλον ο καθένας μας ζούσε την δική του στιγμή μέσα σε αυτό το τρίλεπτο.

Μετά από αρκετές ώρες αρχίζει να βραδιάζει, έχουμε οδηγήσει μόνο βουνό και επαρχιακό οδικό δίκτυο με κακό ύπνο από την προηγουμένη έχουμε αρχίσει να κουραζόμαστε και δεν έχουμε φτάσει στον προορισμό, είμαστε κάπου στο Νταβός…τα παιδιά μπορούν να συνεχίσουν εγώ όμως νιώθω εξαντλημένος. Επιμένω να βρούμε να μείνουμε κάπου, μπαίνουμε στο Νταβός όλα κλειστά, δεν έχουμε δωμάτιο .. Plan B λοιπόν, Camping οπου γουστάρουμε. Το βράδυ πέρασε με λιγνό κουβέντα..και ουισκακι που το είχε ο Φανης σαν έκπληξη..δυο ποτηράκια και ύπνο αύριο έχουμε ένα βασικό κομμάτι του ταξιδιού το Stelvio Pass.

Το πρωί μας βρήκε τσιτωμένος, καθώς είχαμε παγώσει από την υγρασία που είχε το προηγούμενο βράδυ, καφεδάκι, πρωινό, μελέτη του χάρτη και ξεκινάμε για Stelvio Pass ! Βέβαια μας έβαλε σε σκέψεις ένα τηλεφώνημα από την Ελλάδα που μας έλεγε για την κατάσταση που υπήρχε..λόγο δημοψηφίσματος..και υπόνοιες για Capital control .. εμείς φυσικά δεν είχαμε πάρει χαμπάρι μέχρι τώρα τίποτα ….

Stelvio Pass

Το πάσο Stelvio (το ιστορικό πάσο Stelvio), ένα όνειρο γίνεται πραγματικότητα μετά από καφεδάκι και κουβέντα με άλλους μοτοσυκλετιστές φεύγουμε μέσο άλλων διαδρόμων τύπου Stelvio και κατευθυνόμαστε για Αυστρία και Σάλτσμπουργκ.

Λόγο του ότι στην Αυστρία τα πρόστιμα είναι πολύ μεγάλα και η αστυνομία δεν χαρίζει, επίσης έχει παντού ραντάρ ταχύτητας, κάνουμε μια διαδρομή σε εθνική οδό με 4 λωρίδες ανα ρεύμα με μέγιστη ταχύτητα 80 km και ταξιδεύουμε περίπου 4 ώρες σε αυτό το καθεστώς ήταν το πιο κουραστικό πράγμα που έχω κάνει σε σχέση με την μοτοσυκλέτα. Ο Μανος με το cbr αποφάσισε να ρισκάρει και μας πέρασε οπότε θα τον βρίσκαμε Σάλτσμπουργκ.

Μπαίνουμε σε ένα βενζινάδικο ανεφοδιασμός, redbull καύσιμα τσιγάρα και ακούμε από μακριά Έλληνας ! Ναι Έλληνας φορτηγατζής και μάλιστα ηρακλειωτης και μας σκάει το νέο Capital control στην Ελλάδα….ΝΟ cash απο τις καρτες μας, ευτυχώς είχαμε μετρητά για τα Βαλκάνια και τον γυρισμό, οπότε θα χρησιμοποιούσαμε πληρωμές με κάρτα όσο ακόμα βρισκόμασταν σε ευρωπαϊκό έδαφος…

Σάλτσμπουργκ (Salzburg), Αυστρία

Φτάσαμε Σάλτσμπουργκ (Salzburg), έχει σουρουπώνει ο Μανώλης άφαντος, βρίσκουμε ένα καταπληκτικό οργανωμένο camping και αραζουμε μέχρι να βρούμε το Μάνο .. εντέλει στέλνουμε τοποθεσία και σε 10 λεπτά βρισκόμαστε .. στήνουμε σκηνή βάζουμε πλυντήριο μπανακι στα γρήγορα και ξεπορτίζουμε για φαγητό στο πανέμορφο Σάλτσμπουργκ (Salzburg).

Η νύστα μας κέρδισε μια μπυριτσα και πίσω γρήγορα γιατί χρειαζόμαστε ξεκούραση. Το πρωί μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη…είχαν μάθει στο καμπιγκ ότι είχαν έρθει Έλληνες με μηχανές, πέρασαν πάνω από 20 άτομα και μας είπαν καλήμερα στα ελληνικά .. ακόμα και μικρά παιδάκια με τους γονείς τους…για κάποιο λόγο ήμασταν αξιοθέατο.

Hallstatt, Αυστρία

Σιγά σιγά ετοιμαζόμαστε για Hallstatt, ένα χωριό στην Αυστρία χαρακτηρισμένο ως το πιο γραφικό χωριό της Ευρώπης. Ναι ήταν ότι πιο παραμυθένιο έχω δει πραγματικά σαν πίνακας ζωγραφικής ένα χωριό με περίπου 500 μόνιμους κάτοικους και εκατομμύρια τουρίστες.

Έσκαγαν τουριστικά λεωφορεία από παντου βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες απολαύσαμε το τοπίο σε μια ήσυχη γωνιά που βρήκαμε με δυσκολία και εκεί ήταν η μοναδική φορά ταξίδι που και οι τρεις μιλούσαμε με τα κορίτσια μας την ίδια στιγμή το τοπίο ήταν τόσο ρομαντικό που μάλλον μας έπιασε συγχρόνως και τους τρεις η ανάγκη να το μοιραστούμε με κάτι που μύριζε πιο όμορφα από εμάς ετοιμαζόμαστε και ξεκινάμε για Σλοβενία και προορισμό την Λουμπλιάνα.

Μπλεντ (Bled)

Κατεβαίνοντας νότια προς την Λουμπλιάνα η ζέστη έχει αρχίσει να βαράει κόκκινα..ανοιχτά κράνη ανοιχτά μπουφάν και ο αέρας να έρχεται ζεστός, ενδιάμεσος προορισμός το Μπλεντ η λίμνη ! Μόλις φτάσαμε στο Μπλεντ αντικρίσαμε μια λίμνη οπου γύρο της είχε κάποια ξενοδοχεία καφετέριες και γενικά τουριστικές εγκαταστάσεις και μαγαζιά που τα χαζεύαμε οδηγώντας μέχρι την στιγμή που είδαμε τον βατήρα.

Πάνω από τα δέντρα και μπροστά από την λίμνη ξεχώρισε ένας λευκός βατήρας, δεν το σκεφτήκαμε μπαρκάρουμε τις μηχανές σε σχήμα Π και ψάχνουμε τα μαγιό μας σαν τρελοί οι μπότες και τα ρούχα πετόντουσαν από δω και από κει βάζουμε μαγιό και ιδρωμένοι ταλαιπωρημένοι τρέχουμε σκαρφαλώνουμε στον βατήρα και μετά απόλαυση γίναμε 9 χρόνια αγόρια σε σώματα μεγάλων.

Η ώρα πέρασε και έχουμε ακόμα αρκετό δρόμο, πρέπει να φτάσουμε Λιουμπλιάνα γιατί έχουμε κλείσει διαμέρισμα online οπότε πρέπει να είμαστε στην ώρα μας, η θερμοκρασία έχει πέσει έχουμε δροσιστεί από τις άπειρες βουτιές και τα παιχνίδια και ξεκινάμε για τον προορισμό μας Λιουμπλιάνα !

Λιουμπλιάνα (Ljubljana), Σλοβενία

Φτάνοντας στην Λιουμπλιάνα (φωτογραφία δεξιά) καταλαβαίνεις ότι μπαίνεις στην ζώνη των Βαλκανίκων λαών πιο σκοτεινές πιο μυστηριώδεις πιο χύμα και η αλήθεια ειναι ότι μου φαινόταν οικείο αυτό κλίμα. Εδώ και 9 μερες σε καθαρά ευρωπαϊκά κράτη κάτι άρχισα να παθαίνω ήθελα βαλκανικό αέρα τελικά.

Επιτέλους πρωινό με παγωμένο καφέ, ετοιμάζουμε τις μηχανές και ξεκινάμε για Κροατία προορισμός το Plitvice το μέρος που εάν δεν ζουν νεράιδες και ξωτικά σίγουρα μένουν κάποια άλλα μυθικά πλάσματα ! και τα συναντήσαμε !

Zadar, Κροατία

Με την εικόνα αυτή στο μυαλό προχωρούσα προς το πάρκινγκ σκεφτόμουν πως γίνεται μια κατσαρίδα..να εκπέμπει φως και πως τόσες χιλιάδες κατσαρίδες έφτιαχναν μέσα στο δάσος το διάστημα … γαλαξίες κτλ. και αμέσως κοίταξα τον ουρανό …. σαν να έβλεπα το ίδιο πράγμα αλλά με λίγο διαφορετικά χρώματα … αν μπορούσα και αν ήταν ασφαλές θα ήθελα να περάσω εκεί το βράδυ μου … φυσικά δεν είπα τίποτα για αυτές τις σκέψεις γιατί θα με κορόιδευαν ακόμα), όμως είχαμε δρόμο και νυχτερινή οδήγηση με προορισμό την Zadar μια παραθαλάσσια πόλη της Κροατίας με παράδοση στην ναυτιλία, εκεί μείναμε σε σπίτι το οποίο είχαμε κλείσει online πέσαμε αμέσως για ύπνο μας περίμεναν πολλά χιλιόμετρα την επόμενη μέρα με προορισμό την Budva στο Μαυροβούνιο.

Σπλιτ (Split)

Ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς το πρωί καθώς είχαμε πολλά χιλιόμετρα μπροστά μας, φύγαμε από τη Zadar με προγραμματισμένη στάση στο Σπλιτ (Split), μόλις βγήκαμε εθνική οδό κατάλαβα ότι εκείνη η ημερα θα ήταν δύσκολη. Είχε έναν πολύ δυνατό νότιο άνεμο με ζέστη που σίγουρα ξεπερνούσε τους 36 / 37 βαθμούς. Φτάνοντας στο Σπλιτ (Split) κάναμε μια βόλτα στα πλακόστρωτα στενά και χαλαρώσαμε σε ένα καφέ.

Σχετικά γρήγορα βρισκόμασταν πάλι στο δρόμο..η ζέστη ακόμα περισσότερη και ο αέρας δυνάμωνε πιο πολύ..έμενα εκείνη την ήμερα η μηχανή λόγω του ότι δεν είχε φορτωθεί σωστά, μετά από κάποια ταχύτητα είχε ταλάντωση το τιμόνι οπότε αναγκαστικά έπρεπε να ταξιδεύω αργά. Σε μια στάση για ανεφοδιασμό είπα στα παιδιά να περάσουν μπροστά έτσι και αλλιώς φτάναμε στον προορισμό και θα τους έβρισκα εκεί..η ζέστη ηταν απίστευτη για να ταξιδεύεις με μικρή ταχύτητα φεύγοντας από το βενζινάδικο κατάλαβα ότι δε φορούσα μπουφάν..ξέχασα να το βάλω πιθανόν λόγο ζέστης και ταλαιπωρίας αμέσως βλέπω και το Φάνη να είναι με το μπλε t-shirt τον πλησιάζω.

Ρε τα μπουφάν θα τα βάλουμε?
Γρήγορη, κάνει απίστευτη ζέστη
Καλά, πάμε πάμε

Το ατύχημα

Έφυγαν μπροστά, ο αέρας έκανε κάποιες ριπές που με το ζόρι κρατούσες την μηχανή σε ευθεία. Ταξίδευα περίπου 15 λεπτά μονός με πολύ χαμηλή ταχύτητα ανυπομονώντας για την επόμενη στάση .. μπροστά απλώνεται μια τεράστια ανηφορική ευθεία όσο πάει το μάτι … παρασύρομαι και ανοίγω το γκάζι πάρα πολύ, όμως η μηχανή με προειδοποιεί με την ταλάντευση και κόβω, στο τέλος της ευθείας αρχίζει μια γέφυρα πάνω από ένα φαράγγι οι ριπές του αέρα από το απότομο άνοιγμα λόγο του φαραγγιού ήταν τρομακτικές με πήγαιναν αριστερά δεξιά. Παγίδα μόλις κοιτάω μπροστά βλέπω πως ο Φίλος μου έπεσε στην παγίδα.

Από μακριά στη μέση της γέφυρας έβλεπα την πορτοκάλι μηχανή του Φάνη στην αριστερά πλευρά κοντά στις μπάρες, σκόρπια πράγματα σε όλο τον δρόμο το κράνος το μπουφάν και όσο πλησίαζα όλο και περισσότερα μέχρι να φτάσω σκεφτόμουν το χειρότερο σενάριο δεν ήξερα τι θα συναντήσω, προσπερνά τα συντρίμμια και με την άκρη του ματιού μου είδα ξαπλωμένο τον Φάνη – δεν κοίταξα – παρκάρω την μηχανή δίπλα από του Μάνου και προσπαθώ να φτάσω στο σημείο που είναι ο φίλος μου. Είναι η πρώτη φορά στην ζωή μου που ένιωσα να κόβονται τα πόδια προσπαθούσα να κάνω βήματα και γονάτιζα, μόνο όταν ρώτησα το Μάνο είναι καλά? και είδα τον Φάνη να προσπαθεί να μιλήσει ένιωσα ένα αίσθημα ανακούφισης από το πρωταρχικό σοκ.

Ο Φάνης είχε μια πτώση λόγο του αέρα χωρίς προστατευτικό μπουφάν και ήταν η πρώτη μέρα στο ταξίδι που δεν το φορούσε .. τραυματίστηκε πολύ σοβαρά χωρίς όμως να πάθει κάποιο κάταγμα έπαθε όμως πάρα πολύ σοβαρά εγκαύματα σε όλη την πλάτη τα χέρια και τα πόδια αλλά ήταν καλά !

Γρήγορα ήρθε ασθενοφόρο εγώ έφυγα μαζί του πίσω για το νοσοκομείο, ταξίδευα μαζί με το ασθενοφόρο με τις προηγούμενες συνθήκες αέρα με 150 km και η αλήθεια είναι ότι πραγματικά φοβήθηκα πως θα την πατήσω και εγώ. Δεν μπορούσα όμως να κάνω πίσω γιατί δεν ήξερα καν σε πιο νοσοκομείο τον πάνε η σε πια πόλη οπότε ήμουν κολλημένος πίσω από το ασθενοφόρο με όσα και να πήγαινε. Ο Μάνος παρέμεινε για την μεταφορά της μηχανής με γερανό και τα διαδικαστικά με την αστυνομία καθώς μιλούσε πολύ καλύτερα αγγλικά από εμένα και ήταν και πολύ πιο οργανωτικός.

Στο νοσοκομείο έδειξαν αρκετή προσοχή αρχικά τουλάχιστον αυτό διαπίστωσα, φροντίσαμε για την μηχανή να πάει σε συνεργείο και τώρα έπρεπε να βρούμε λύση για τον Φάνη για εμάς και για την όλη κατάσταση.

Δυστυχώς το μπάτζετ μας με την πτώση εκτοξεύτηκε, η αλήθεια είναι ότι μας τέλειωσαν τα χρήματα εντελώς, με κλειστές τις τράπεζες στην Ελλάδα λόγο Capital control ακριβός τις ήμερες που τις χρειαζόμασταν μας έκανε να πελαγώσουμε, κανένας από την Ελλάδα δεν θα μπορούσε να μας βοηθήσει, μείναμε 3 η 4 ήμερες στο Σπλιτ προσπαθώντας να φροντίσουμε τον Φάνη, εντέλει βάλαμε κάπως τα πράγματα σε μια σειρά όμως ο Φάνης έπρεπε να νοσηλευτεί αρκετές ημέρες. Ξέραμε ότι έχει ιδιωτική ασφάλιση και ότι θα τον μετέφεραν σε νοσοκομείο στην Ελλάδα τις επόμενες 1, 2 ημέρες..η άδεια εργασίας του Μάνου τελείωνε, εγώ είχα 3 ημέρες κενό αλλά σε περίπτωση που παρέμενα θα έπρεπε να ταξιδέψω μόνος 1500 χιλιόμετρα διασχίζοντας την Αλβανία και χωρίς χρήματα. 150 ευρώ είχαμε και οι δυο μαζί. Αποφασίσαμε να ενημερώσουμε ένα μέλος της οικογένειας του Φάνη για να έρθει και να ταξιδέψουμε μαζί με τον Μάνο για Ελλάδα.

Το πρωί είπαμε του Φάνη πως έχει η κατάσταση και πως πρέπει να φύγουμε, θα έμενε πίσω, αφού μας είπε τι χρειάζεται και αφού μας ενημέρωσαν οι γιατροί πως θα φύγει σε 2 περίπου μέρες για Ελλάδα τον αποχαιρετήσαμε. Ανεβαίνοντας στην μηχανή προσπάθησα να έρθω στην κατάσταση του Φάνη, έβαζα τον ένα στην θέση του αλλού με την σκέψη μου και εκεί μέσα από κράνος ξέσπασα.

Αφήνοντας πίσω τον Φάνη και με την ψυχολογία σμπαράλια έπρεπε να με τον Μανο να φτάσουμε Γιάννενα, 850 χλμ. ασταμάτητα, με την σκέψη στο Φάνη και με τους δύσκολους δρόμους στην Βοσνία και την Αλβανία χαθήκανε αρκετές φορές και υπήρξαν στιγμές έντασης και τεράστιας απογοήτευσης αλλά ο Μάνος είναι τόσο χαβαλές που μου περνούσε αμέσως. Ευτυχώς στην Αλβανία μιλούσαν πάρα πολλοί άνθρωποι ελληνικά και μας βοήθησαν. Από της 11 το πρωί περίπου φτάσαμε στην Ελλάδα, 3 τα ξημερώματα στον συνοριακό σταθμό Κακαβιά και καταλήξαμε σε ένα δωμάτιο στα Γιάννενα, το πρωί συνεχίσαμε για Πειραιά.

Τελικά ο Φάνης νοσηλεύτηκε 9 μέρες στην Κροατία μέχρι η ασφάλεια του να κανονίσει την μεταφορά του και άλλες 12 μέρες σε νοσοκομείο της Αθήνας και χρειάστηκε αρκετούς μήνες αποκατάστασης ..

Το να αφήσουμε πίσω ένα μέλος της παρέας ήταν από της πιο δύσκολες αποφάσεις που έχω πάρει στην ζωή μου μέχρι αυτή τη στιγμή, ξέρω μέσα μου όμως ότι κάναμε τα πάντα που περνούσαν από το χέρι μας ώστε να διευκολύνουμε τον Φάνη από την δύσκολη κατάσταση που είχε βρεθεί. Ξέρω η απόφαση που πήρα ήταν η σωστή. Πιθανόν να την πήρα για να προστατεύσω τον εαυτό μου από μια ένα παρόμοιο περιστατικό με την διάφορα ότι θα ήμουν μόνος πρώτη φόρα στο εξωτερικό με μηχανή και χωρίς λεφτά. Αυτό που ακόμα δεν έχω συζητήσει με τον Φάνη είναι τι θα έκανε αυτός σε αντίθετη περίπτωση. Έχω την υπόνοια πως θα έπαιρνε άλλη απόφαση από την δική μου και αυτό είναι που με βασανίζει.

Η αφήγηση είναι από τον Γρηγόρη από το Ηράκλειο της Κρήτης