Φάνης Σούλης, Πεκίνο Κίνα

Συνέντευξη με τον Φάνη Σούλη, Πεκίνο Κίνα

Ο Φάνης Σούλης λόγο της επαγγελματικής του ιδιότητας είναι ένας πολυταξιδευμένος Έλληνας. Μένει μόνιμα πλέον στο Πεκίνο της πρωτεύουσα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Τον βρήκαμε και τον ρωτήσαμε μερικά πράγματα για τα ταξίδια του και για την χώρα που διαμένει.

• Σε πόσες χώρες έχεις ταξιδέψει ?

Πάνω από εβδομήντα. Κυρίως Ευρώπη και Ασία. Ιδίως Άπω Ανατολή. Κίνα φυσικά, Μογγολία, Σιγκαπούρη, Ταϊλάνδη, Βιετνάμ, Καμπότζη, Λάος, Ινδονησία, Μαλαισία, Ιαπωνία, Βόρεια και Νότια Κορέα, Ινδία, Νεπάλ έως και Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία. Έχω πάει και από την άλλη πλευρά: Η.Π.Α, Βραζιλία, Αργεντινή, Μεξικό, Κούβα.

• Πως βρέθηκες στην Κίνα και πιο συγκεκριμένα στο Πεκίνο ?

Αρχικά να αναφέρω ότι το οικογενειακό μου περιβάλλον σχετίζεται με το ταξίδι (παππούς ναυτικός, γονείς τουριστικοί πράκτορες) οπότε ταξιδεύω από παιδί. Στην Άπω Ανατολή ζω συνολικά πάνω από δώδεκα χρόνια. Σπούδασα και στην συνέχεια εργάστηκα στην Σιγκαπούρη για περίπου έξι χρόνια και το 2012 ήρθα στο Πεκίνο.

Στην Κίνα συγκεκριμένα βρέθηκα για να αναλάβω το παράρτημα Κίνας – Μογγολίας της εταιρείας μας Cel Tours με έδρα το Ουλάν Μπατόρ. Το Πεκίνο είναι ας πούμε η βάση μου όσο αναφορά την Κίνα.

• Φαντάζομαι ότι θα έχεις ταξιδέψει μέσα στην Κίνα που είναι μία μεγάλη χώρα, πες μας μερικά μέρη που άρεσαν περισσότερο ?

Τι να πρωτοαναφέρω? Τις στέπες της εσωτερικής Μογγολίας, τα γλυπτά πάγου του Χαρμπίν (Harbin), τις αμμώδεις παραλίες της Σάνια (Sanya, Hainan Island), την έρημο της Τάκλα Μακάν (Taklamakan Desert), τα δάση του Αν Χουει (Anhui) που γυρίστηκε το ”Τίγρης και Δράκος” (Crouching Tiger, Hidden Dragon, 2000), τα αρχαία μνημεία του Σιαν και του Πεκίνου, τα πάρκα των Πάντα στο Σετσουάν (Sichuan), το γιγάντιο άγαλμα του Βούδα στο Λεσάν (Leshan Giant Buddha), τα φιόρδ του ποταμού Γιανγκτσέ (Yangtze River) ή το μυθικό τοπίο του Ζανγκτζιατζιέ (Zhangjiajie National Forest Park) που ενέπνευσε ως ένα βαθμό τον Κάμερον να γυρίσει το Αβαταρ! Η Κίνα αδιαμφισβήτητα διαθέτει μια τέτοια ποικιλομορφία που δεν αφήνει κανέναν ταξιδιώτη παραπονεμένο.

• Τι ξέρουν οι Κινέζοι για την Ελλάδα και τον πολιτισμό μας ?

Ο μέσος Κινέζος για διάφορους λόγους (εκ ιστορίας και κουλτούρας κυρίως) έχει μια άλφα δυσκολία να ξεχωρίσει τους λαούς της Δύσης και για αυτό δίνει σε όλους το ίδιο όνομα: «λάο γουάι» (δηλαδή ο ξένος/ο αλλοδαπός). Για τον ελληνικό πολιτισμό από την άλλη, υπάρχει μεγάλη εκτίμηση και αναφορά στην παιδεία και στις τέχνες τους.

Τα μικρά παιδιά στο σχολείο μαθαίνουν για τις πέντε χώρες – κοιτίδες του ανθρώπινου πολιτισμού (Αρχαία Ελλάδα – Βαβυλώνα – Αρχαία Αίγυπτος – Ινδία – Κίνα) και διδάσκονται τους μύθους του Αισώπου και την Ελληνική μυθολογία. Προσωπικά με έχουν καλέσει κατά καιρούς να κάνω ενημέρωση σε Γυμνάσια-Λύκεια για εκπαιδευτικά ταξίδια στην Ελλάδα. Αυτό που εισπράττω είναι ότι πολλά παιδιά (αλλά και καθηγητές) θέλουν πολύ να επισκεφτούν και θεωρούν όνειρο τους το ταξίδι στην πατρίδα των δώδεκα θεών και των Ολυμπιακών Αγώνων.

• Έχεις ήδη πολλά χρόνια στην Κίνα. Θα μπορούσες να μας πεις για την εξέλιξη της χώρας και το μέλλον της ?

Πολλά έχουν ειπωθεί για το παραπάνω θέμα. Από την σκοπιά ενός Έλληνα που βρίσκεται στην Κίνα τα τελευταία-κοντά – οκτώ χρόνια, έχω να παρατηρήσω τα εξής:

Η έκταση, τα νούμερα (δημοσιονομικά και μη) καθώς και η ιστορία και ο πολιτισμός αυτής της χώρας αποτελούν τους κύριους παράγοντες για την φάση της ανάπτυξης που περνάει και θα συνεχίζει να περνάει. Δεν είναι μόνο το άνοιγμα στην Δύση που ξεκίνησε πριν μισό περίπου αιώνα, το ιδιαίτερο πολιτικό σύστημα που φαντάζει πολλές φορές παράλογο στα μάτια ενός ξένου (το μονοκομματικό δηλαδή κομμουνιστικό καθεστώς με την «ενδυμασία» μιας καπιταλιστικής αναπτυσσόμενης χώρας), οι θηριώδεις σε διαστάσεις (εγκαταστάσεις, εργατικό δυναμικό) και τεχνολογικά προηγμένες κινεζικές εταιρείες που εξαπλώνονται με αλματώδεις ρυθμούς ανά την υφήλιο και κοιτάζουν στα μάτια πια τους αντίστοιχους δυτικούς ανταγωνιστές τους. Πάνω από όλα όμως είναι ο λαός και η δομή της κοινωνίας που κινεί και έχει κατά κύριο λόγο συµβάλλει σε αυτό που σήμερα λέμε σύγχρονη Κίνα.

Όταν είχα εγκατασταθεί πρώτη φορά στην Ασία ένας πολύ καλός μου φίλος, Ιρλανδός που ζούσε ήδη μεγάλο διάστημα στην Άπω Ανατολή, μου είπε μια φράση-κλειδί που με έκανε να καταλάβω καλύτερα πως λειτουργούν τα πράγματα εδώ:

Οι συγκεκριμένοι χρησιμοποιούν αρκετά διαφορετικές μεθόδους και εργαλεία από ότι γίνεται με τους αντίστοιχους σε Ευρώπη και Αμερική. Opinion leaders τους ονομάζουν ορισμένοι, ινδάλματα άλλοι, πρωτοπόρους κάποιοι άλλοι και …. παραδείγματα προς αποφυγή μερικοί. Σημασία έχει ότι αυτό το αλισβερίσι είναι ζωτικό για την επιβίωση και την ανάπτυξη των περισσότερων Ασιατικών χωρών. Χωρίς αυτό τίποτα δεν θα υπήρχε.

• Και λίγα λόγια για την εξέλιξη του τουρισμού στην Ασία γενικότερα κυρίως Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ασίας.

Επιτρέψτε μου να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα, αναφέροντας μια προσωπική εμπειρία που ίσως ξυπνήσει μνήμες σε αυτούς που επισκέπτονται χώρες σαν την Ταϊλάνδη πολλά χρόνια τώρα. Πρέπει να ήταν το 1997 εάν δεν κάνω λάθος, εγώ εκπαιδευόμενος αρχηγός-συνοδός σε ένα από τα πολλά τότε Ελληνικά γκρουπ. Εκείνη τη μέρα μόλις είχαμε ολοκληρώσει την πρωινή ξενάγηση στο Μεγάλο Παλάτι της Μπανγκόκ και θαμπωμένοι από την λάμψη και τα πλούτη του συνεχίσαμε ώστε να διασχίσουμε τον ποταμό Τσαο Πράγια στην καθιερωμένη απογευματινή κρουαζιέρα.

Όταν λοιπόν άρχισε το πλοιάριο να μπαίνει στους παραποτάμους, οι παραγκουπόλεις και οι φτωχικές συνοικίες έκαναν την εμφάνιση τους. Εκεί έβλεπες το container να έχει μετατραπεί σε σπίτι για μια πολυμελή οικογένεια, εκεί έβλεπες τα μικρά Ταιλανδεζακια ξυπόλυτα να παίζουν αμέριμνα στις όχθες του ποταμού και μόλις έβλεπαν πλοιάριο με ξένους τουρίστες να προσεγγίζει, χαμογελώντας πάντα, να κάνουν τον παραδοσιακό χαιρετισμό ενώνοντας τις παλάμες και να φωνάζουν “Σα-Βα-Ντι-Κα”.

Ο κόσμος ως συνήθως άρχισε να κοιτάζει αμήχανα, πολλοί σιωπηροί να παρακολουθούν το πρωτόγνωρο θέαμα, άλλοι να βγάζουν φωτογραφίες, κάποιοι να γυρνάνε το κεφάλι τους από την άλλη πλευρά ….. τότε λοιπόν έρχεται ένας ηλικιωμένος κύριος από το γκρουπ (είναι από τις στιγμές που δεν ξεχνάς εύκολα και αποτυπώνεται για πάντα στην μνήμη σου) και μου ζητάει να μιλήσει στο μικρόφωνο. Εγώ μηχανικά του το δίνω και ξεκινάει να εκφωνεί: “Αυτός, Κύριοι, είναι ο λόγος που είμαστε εδώ !“.

Αρχίζουμε όλοι να κοιτάμε ο ένας τον άλλον σαστισμένοι προσπαθώντας να καταλάβουμε τι θέλει να πει. “Αυτός εδώ που βλέπετε είναι ο βασικότερος λόγος που κάναμε αυτό το ταξίδι “συνεχίζει, δείχνοντας με το δάκτυλο του προς τις παραγκουπόλεις. “Ούτε η διασκέδαση, ούτε το καλό ξενοδοχείο, ούτε οι φωτογραφίες, ούτε τα ψώνια. Ταξιδέψαμε τόσα χιλιόμετρα για να δούμε με τα μάτια μας τι άλλο υπάρχει πάνω σε αυτή τη γη και να απαγκιστρωθούμε για κάποιες έστω μέρες από την καθημερινότητα μας, την ρουτίνα στο γραφείο, την βόλτα με το καινούργιο αυτοκίνητο και την άνεση μας.

Μπορεί η εικόνα αυτών των ανθρώπων που ζουν στην εξαθλίωση να είναι γροθιά στο στομάχι για πολλούς από εμάς, είναι όμως μια ευκαιρία να καταλάβουμε και να εκτιμήσουμε τι έχουμε εμείς και κάποιοι άλλοι όχι. Να συνειδητοποιήσουμε ότι ρόδα είναι και γυρίζει και ίσως αύριο βρεθούμε εμείς στην θέση τους και αυτοί στην δικιά μας. Είναι το καλύτερο κειμήλιο αυτή η εικόνα. Είναι η μαγεία του ταξιδιού “. Σχεδόν βουρκωμένος μου ψέλλισε ένα “Ευχαριστώ παιδί μου “, μου παρέδωσε το μικρόφωνο και επέστρεψε στην θέση του. Μου πήρε αρκετά χρόνια και πολλά ταξίδια για να αρχίσω να καταλαβαίνω τι εννοούσε αυτός ο άνθρωπος (καλά να τον έχει ο Θεός όπου και αν βρίσκεται).

Οι εποχές βέβαια αλλάξανε από τότε, τα ελληνικά γκρουπ στον Τσαο Πράγια λιγόστεψαν όπως και οι παραγκουπόλεις, όμως η Ασία δεν παύει και δεν θα πάψει να είναι πόλος έλξης για τουρίστες ανά τον κόσμο. Αυτό γιατί το εξωτικό στοιχείο που την χαρακτηρίζει θα προσελκύει όλους εμάς να την ανακαλύψουμε.

Την ιστοσελίδα του Cel Tours με ταξίδια σε όλο τον κόσμο, θα την βρείτε στην εξής διεύθυνση: cel.gr