Το Βουνό του θανάτου, Το ανατριχιαστικό περιστατικό του Dyatlov Pass
Το περιστατικό Dyatlov Pass έχει να κάνει με τους θανάτους εννέα σκιέρ / πεζοπόρους στα Βόρεια Ουράλια, στην πρώην Σοβιετική Ένωση, μεταξύ 1ης και 2ης Φεβρουαρίου 1959, λόγω ασαφούς περίστασης. Η πεπειραμένη ομάδα πεζοπορίας, όλοι τους φοιτητές του Πολυτεχνικού Ινστιτούτο της Ural, είχαν εγκατασταθεί στις πλαγιές του Kholat Syakhl, σε μια περιοχή που σήμερα ονομάζεται Ιγκόρ Ντιτάλοφ προς τιμήν του αρχηγού της ομάδας. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, κάτι τους προκάλεσε να σκίσουν τη σκηνή προς τα έξω και να φύγουν πανικόβλητοι από το μέρος, ανεπαρκώς ντυμένα με έντονες χιονοπτώσεις και θερμοκρασία κάτω από το μηδέν.
Το 1959, μια ομάδα φοιτητών σχηματίστηκε για μια αποστολή σκι στο βόρειο Ουράλια στην περιοχή Σβερντλόφσκ της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Igor Dyatlov, ένας φοιτητής ραδιοτεχνίας στο Ural Polytechnical Institute είκοσι τριών ετών τότε, ήταν ο ηγέτης που συγκέντρωσε την ομάδα των εννέα άλλων ατόμων για το ταξίδι, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν συνάδελφοι φοιτητές από το πανεπιστήμιο.
Κάθε μέλος της ομάδας, που απαρτιζόταν από οκτώ άνδρες και δύο γυναίκες, ήταν έμπειροι στην πεζοπορία με εμπειρία στο σκι και θα έλαβαν πιστοποίηση βαθμού ΙΙΙ κατά την επιστροφή τους από τα Ουράλια όρη. Την εποχή εκείνη, αυτή ήταν η υψηλότερη πιστοποίηση στη Σοβιετική Ένωση και απαιτούσε από τους υποψήφιους να διασχίσουν 300 χιλιόμετρα. Ο στόχος της αποστολής ήταν να φτάσουν στο Otorten, ένα βουνό 10 χιλιόμετρα βόρεια του τόπου του συμβάντος. Αυτή η διαδρομή, τον Φεβρουάριο, εκτιμούταν ως κατηγορία III, δηλαδή η πιο δύσκολη.
Πέρασμα Ντιάτλοφ – Μίνι Ντοκιμαντέρ | The AfterDark Project
To συμβάν στο Πέρασμα Ντιάτλοφ αναφέρεται στους ανεξιχνίαστους θανάτους εννέα πεζοπόρων σκιέρ στα βόρεια Ουράλια Όρη στη Σοβιετική Ένωση (σημερινή Ρωσία) μεταξύ της 1ης και της 2ας Φεβρουαρίου 1959.
Η έμπειρη πεζοπόρος ομάδα είχε οργανώσει μια κατασκήνωση στις πλαγιές του όρους Κολάτ Σιάκλ σε μια περιοχή που σήμερα ονομάζεται προς τιμήν του αρχηγού της ομάδας, Ιγκόρ Ντιάτλοφ, και σκοπός ήταν να φθάσουν στο Οτόρτεν, ένα βουνό 10 χιλιόμετρα βόρεια της τοποθεσίας που συνέβη το περιστατικό.
Κατά τη διάρκεια της νύχτας κάτι τους οδήγησε να σκίσουν τις σκηνές τους και να εγκαταλείψουν τρέχοντας το κάμπινγκ, ενώ ήταν ανεπαρκώς ντυμένοι για την ισχυρή χιονόπτωση και τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός που επικρατούσαν.
Η ομάδα έφτασε με τρένο στο Ivdel μια πόλη στο κέντρο της βόρειας επαρχίας του Sverdlovsk Oblast στις πρώτες πρωινές ώρες της 25ης Ιανουαρίου 1959. Στη συνέχεια μετέβηκαν στο Vizhai, ένα μικρό χωριό που είναι ο τελευταίος κατοικημένος οικισμός στα βόρεια. Στις 27 Ιανουαρίου ξεκίνησαν την πορεία τους προς τον Otorten από το Vizhai. Στις 28 Ιανουαρίου, ένα από τα μέλη, ο Yuri Yudin, ο οποίος παρουσίασε ένα πρόβλημα υγείας, επέστρεψε λόγω του πόνου που είχε στο γόνατο, που τον καθιστούσε ανίκανο να συνεχίσει την πεζοπορία. Η υπόλοιπη ομάδα των εννέα ατόμων συνέχισε το ταξίδι.
Στις 31 Ιανουαρίου, η ομάδα έφτασε στην άκρη μιας ορεινής περιοχής και άρχισε να προετοιμάζεται για την αναρρίχηση. Σε μια κοιλάδα αποθήκευσαν πλεόνασμα από τρόφιμα και εξοπλισμό που θα τον χρησιμοποιούσαν για την επιστροφή πίσω. Την επόμενη ημέρα στις 1 Φεβρουαρίου, οι πεζοπόροι άρχισαν να κινούνται μέσα στο πέρασμα.
Φαίνεται ότι σχεδίαζαν να περάσουν το πέρασμα και να κάνουν κατασκήνωση την επόμενη νύχτα στην αντίθετη πλευρά, αλλά λόγω της επιδείνωσης των καιρικών συνθηκών – χιονοθύελες και μείωσης της ορατότητας – έχασαν την κατεύθυνση τους προς την κορυφή του Kholat Syakhl. Όταν συνειδητοποίησαν το λάθος τους, η ομάδα αποφάσισε να σταματήσει και να εγκαταστήσει στην πλαγιά του βουνού, αντί να μετακινηθούν κατά 1,5 χιλιόμετρα μακρύτερα σε μια δασωμένη περιοχή που θα πρόσφερε κάποιο καταφύγιο.
Χάρτης της ομάδας και η κατεύθυνση της
Στον χάρτη επίσης φαίνονται και τα σημεία όπου βρέθηκαν τα πτώματα, όπως επίσης κάνοντας κλικ πάνω στα σημεία εμφανίζεται ένα παράθυρο στα αριστερά με πληροφορίες.
Δείτε επίσης ένα άλλο χάρτη από την περιοχή (3D): http://thepass.kholat.com/
Πριν από την αναχώρησή του, ο Dyatlov ενημέρωσε ότι θα στείλει ένα τηλεγράφημα στο σωματείο τους, μόλις η ομάδα επιστρέψει στο Vizhai. Αναμενόταν ότι αυτό θα συνέβαινε το αργότερο στις 12 Φεβρουαρίου, αλλά ο Dyatlov είχε πει στον Yudin, πριν από την αναχώρησή του από την ομάδα, ότι πιθανότατα να έπαιρνε περισσότερο χρόνο. Όταν πέρασε η 12η μέρα και δεν είχαν ληφθεί μηνύματα από την ομάδα, δεν υπήρξε άμεση αντίδραση απο την διασωστική ομόδα, καθώς τέτοιου είδους καθυστερήσεις ήταν συχνές με τέτοιες αποστολές.
Στις 20 Φεβρουαρίου, οι συγγενείς των ταξιδιωτών απαίτησαν μια επιχείρηση διάσωσης διότι έβλεπαν ότι η ομόδα δεν έχει επιστρέψει ούτε έστειλε κάποιο μύνημα οπότε είναι φυσικό και εύλογο να ανησυχήσουν και ο επικεφαλής του ινστιτούτου έστειλε αμέσως τις πρώτες ομάδες διάσωσης, αποτελούμενες από εθελοντές. Αργότερα άρχισαν να συμμετέχουν και οι δυνάμεις του στρατού με αεροπλάνα και ελικόπτερα.
Το ανεξήγητο συμβάν στο πέρασμα Dyatlov. – Άλυτα Μυστήρια #2
Στις 26 Φεβρουαρίου 1959, οι διασώστες του Πολυτεχνικού Ινστιτούτου της Ουράλ βρήκαν τη σκηνή του ομίλου. Ήταν κομμένη στη μέση, αλλά από μέσα, από το εσωτερικό της δηλαδή. Μέσα στη σκηνή υπήρχαν τα αντικείμενα της ομάδας, συμπεριλαμβανομένων των παπουτσιών τους. Οι διασώστες ακολούθησαν τις πατημασιές, μερικές από τις οποίες οδηγούσαν προς την άκρη των δασών που υπήρχαν τριγύρω περίπου 1,5 χιλιόμετρο μεκριά, βορειοανατολικά από τη σκηνή.
Στην άκρη του δάσους κάτω από ένα μεγάλο πεύκο, οι διασώστες βρήκαν τα υπολείμματα μιας μικρής φωτιάς και τα σώματα του Krivonischenko και του Doroshenko. Φορούσαν μόνο τα εσώρουχά τους. Κοντά στα σώματα που βρέθηκαν, στα κλαδιά του πεύκου τα κλαδιά ήταν σπασμένα σε ύψος πέντε μέτρων, υποδεικνύοντας ότι ένας από τους άνδρες ανέβηκε για να δει κάτι, ίσως τη περιοχή ή για να αποφύγη κάτι. Ανάμεσα στα δέντρα και την περιοχή όπου κατασκήνωσαν βρέθηκαν άλλα τρία σώματα, του Dyatlov, του Kolomogorova και του Slobodin. Κάθε ένα από αυτά βρίσκεται σε απόσταση αρκετών μέτρων το ένα από το άλλο. Στις 4 Μαΐου, 75 μέτρα μακριά από το δάσος βρέθηκαν τα υπόλοιπα πτώματα, από τους οποίους οι τρεις από τους τέσσερις φορούσαν περισσότερα ρούχα σε σχέση με τους άλλους.
Η επίσημη έρευνα σχετικά με τους θανάτους διαπίστωσε ότι:
- Έξι μέλη της ομάδας πέθαναν από υποθερμία ενώ τρεις είχαν θανατηφόρους τραυματισμούς.
- Κατά τη στιγμή του συμβάντος, δεν υπήρχαν άλλοι άνθρωποι στο Kholat Syakhl εκτός από την ομάδα του Dyatlov.
- Όλα τα μέλη της αποστολής πέθαναν 6 με 8 ώρες μετά το τελευταίο τους γεύμα.
- Τρία ξεχωριστά είδη ρουχισμού που βρέθηκαν σε δύο από τα σώματα ήταν ραδιενεργά
- Η επίσημη έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι θάνατοι των πεζοπόρων οφείλονταν σε μια φυσική δύναμη.
Bigfoot – Sasquatch – Russian Yeti: The Killer Lives – 720p – The Dyatlov Pass Incident
American explorer Mike Libecki investigates the mysterious deaths of nine students and uncovers something truly horrifying… On February 2, 1959, nine college students hiked up the icy slopes of the Ural Mountains in the heart of Russia but never made it out alive.
Investigators have never been able to give a definitive answer behind who – or what – caused the bizarre crime scene. Fifty-five years later, American explorer Mike Libecki reinvestigates the mystery – known as The Dyatlov Pass incident – but what he uncovers is truly horrifying. Based on diary accounts, forensic evidence and files that have just recently been released, Mike pieces together the graphic stories in search of what really happened that evening. According to the investigators at the time, the demise of the group was due to a “compelling natural force.”
The students’ slashed tent was discovered first with most of their clothing and equipment still inside. Next, the students’ bodies were found scattered across the campsite in three distinct groups, some partially naked and with strange injuries including crushed ribs, a fractured skull, and one hiker mutilated with her eyes gouged out and tongue removed. The mysterious scene left more questions than answers. Why was the tent slashed from the inside? Why would the victims leave their clothing behind in subzero weather? Could it have been a government top secret weapon that killed them?
Or an indigenous local tribe that lashed out for trespassing on their land? But perhaps most strange of all, why did the Soviet government suppress the autopsy and other reports for 30 years? Mike first heard about the Dyatlov Pass incident on a climbing expedition in 2011 and since then has become obsessed with the case. “I’ve spent a lot of time alone in the mountains and have had my share of near-death experiences,” he said. “I know if I went missing, I’d want my family to know what happened to me.”
Determined to find answers, Mike hires Russian translator Maria Klenokova to join him. Together, they set out to one of the most remote and inhospitable places on Earth. However, nothing prepared them for what they were about to discover. Following the trail of evidence, Mike finds proof that the hikers were not alone – a photograph, taken by one of the hikers a day before they died that suggests that they encountered a Yeti. But just how far will they go to find the answers?
Νομική έρευνα
Μια νομική έρευνα ξεκίνησε αμέσως μετά τη διαπίστωση των πέντε πρώτων πτωμάτων. Μια ιατρική εξέταση δεν διαπίστωσε τραυματισμούς που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο θάνατο τους, και τελικά καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι όλοι πέθαναν από υποθερμία. Ο Σλόμποντιν είχε μια μικρή ρωγμή στο κρανίο του, αλλά δεν θεωρήθηκε ότι ήταν αυτή που προκάλεσε τον θάνατο του.Τρεις από τους πεζοπόρους του σκι είχαν θανατηφόρους τραυματισμούς: οι Thibeaux και Brignolles είχαν σοβαρές βλάβες στο κρανίο και οι Dubinina και Zolotaryov είχαν σημαντικά θραύσματα στο στήθος.
Σύμφωνα με τον ιατρό Boris Vozrozhdenny, η δύναμη που απαιτείται για να προκαλέσει τέτοια βλάβη θα ήταν εξαιρετικά υψηλή, συγκρίσιμη με τη δύναμη συντριβής ενός αυτοκινήτου. Συγκεκριμένα, τα σώματα δεν είχαν εξωτερικά τραύματα που να συνδέονται με τα κατάγματα των οστών, σαν να είχαν υποβληθεί σε υψηλό επίπεδο πίεσης. Ωστόσο, βρέθηκαν σημαντικοί εξωτερικοί τραυματισμοί στον Dubinina, στου οποίου έλειπε η γλώσσα, τα μάτια, μέρος των χειλιών, καθώς και ιστός από το προσώπου και ένα κομμάτι του κρανίου.
Υπήρξαν αρχικές εικασίες ότι οι αυτόχθονες άνθρωποι Mansi τους είχαν επιτεθεί και δολοφόνησαν γιατί καταπάτησαν την γη τους, αλλά η έρευνα έδειξε ότι η φύση των θανάτων τους δεν ταιριάζει με αγώνα χέρι με χέρι.
Αν και η θερμοκρασία ήταν πολύ χαμηλή, περίπου -25 έως -30 ° C, οι νεκροί ήταν εν μέρει ντυμένοι. Μερικοί από αυτούς φορούσαν μόνο ένα παπούτσι, ενώ άλλοι δεν φορούσαν παπούτσια αλλά μόνο κάλτσες. Κάποιοι βρέθηκαν να φοράνε σχισμένα ρούχα που φαινόταν να έχουν κοπεί από εκείνους που ήταν ήδη νεκροί.
Μεγαλοπόδαρος (Russian Yeti)
Το Yeti είναι ένα πλάσμα που μοιάζει με πίθηκο ψηλότερο από έναν μέσο άνθρωπο, που λέγεται ότι κατοικεί στα βουνά των Ιμαλαΐων. Τα ονόματα Yeti και Meh-Teh χρησιμοποιούνται συνήθως από τους κατοίκους της περιοχής και αποτελούν μέρος της ιστορίας και της μυθολογίας τους. Οι ιστορίες του Yeti εμφανίστηκαν για πρώτη φορά ως μια πτυχή της δυτικής λαϊκής κουλτούρας τον 19ο αιώνα. Η επιστημονική κοινότητα θεωρούσε γενικά το Yeti ως θρύλο, δεδομένης της έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων για την ύπαρξή του.
Οι ερευνητές που ασχολήθηκαν με τους ανεξήγητους και φρικιαστικούς θανάτους των φοιτητών πριν από δεκαετίες έχουν βρει έναν νέο ύποπτο, αν και απίθανο: το Yeti. Την εποχή της τραγωδίας, οι ερευνητές δήλωσαν κρυφά ότι οι θάνατοι του Dyatlov Pass οφείλονται σε μια «φυσική δύναμη», σύμφωνα με ένα νέο τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ, “Ο ρωσικός Yeti: ο δολοφόνος ζει”.
Οι Ρώσοι ισχυρίζονται αδιαμφισβήτητα ότι υπάρχεο ο Yeti. Οι Ρώσοι ερευνητές που αναζητούν το Yeti ισχυρίζονται ότι έχουν βρει αδιαμφισβήτητες αποδείξης για αυτό το μυστήριο στη Σιβηρία. Το Yeti λέγεται ότι είναι μυώδες, καλυμμένο με σκούρα γκριζωπά καστανά μαλλιά και ζυγίζει περίπου 200 με 400 κιλά. Το Yeti είναι σχετικά μικρό σε σύγκριση με το Bigfoot της Αμερικής. Παρά τις δεκάδες αποστολές στις απομακρυσμένες ορεινές περιοχές της Ρωσίας, της Κίνας και του Νεπάλ, η ύπαρξη αυτών πλασμάτων παραμένει αναπόδεικτη. Η ρωσική αναζήτηση για τα yeti διεξήχθη, εν μέρει, από μια μικρή ομάδα ερευνητών. Προφανώς, η ομάδα βρήκε κάποιες γκρίζες τρίχες σε ένα ρωσικό σπήλαιο στην περιοχή Kemerovo στη δυτική Σιβηρία. Σύμφωνα με έναν εκπρόσωπο της περιοχής Kemerovo, κατά τη διάρκεια της αποστολής στο σπήλαιο Azasskaya, οι συμμετέχοντες συγκέντρωσαν αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι τα βουνά Shoria κατοικούνται από τον “Snow Man”. Βρήκαν τα ίχνη του και το υποτιθέμενο κρεβάτι του.
Η θεωρία ότι μια χιονοστιβάδα προκάλεσε τον θάνατο των πεζοπόρων στην αρχή ήταν δημοφιλής, αλλά έχει αμφισβητηθεί από τότε. Ο αμερικανός συγγραφέας Benjamin Radford πρότεινε κάτι πιο εύλογο:
“Η ομάδα ξύπνησε μέσα στον πανικό και έκοψε τη σκηνή από μέσα είτε επειδή μια χιονοστιβάδα είχε καλύψει την είσοδο της, είτε γιατί φοβόταν ότι μια χιονοστιβάδα ήταν επικείμενη. Ήταν ελάχιστα ντυμένοι επειδή κοιμόντουσαν και αμέσως έτρεξαν στο πιο κοντινό δάσος όπου τα δέντρα θα βοηθούσαν στην επιβράδυνση του χιονιού και μέσα στο σκοτάδι της νύχτας χωρίστηκαν σε δύο ή τρεις ομάδες. Μια ομάδα άναψε μία φωτιά (εξ ου και τα καμένα χέρια) ενώ οι άλλοι προσπάθησαν να επιστρέψουν στη σκηνή για να πάρουν μερικά από τα ρούχα τους, καθώς ο κίνδυνος προφανώς πέρασε και όλοι πιθανόν πάγωσαν μέχρι θανάτου προτού να μπορέσουν να φθάσουν στην σκηνή μέσα στο σκοτάδι.
Dyatlov Pass – Map Animation
Οι φωτογραφίες είναι από το Russian National Archives, Soviet investigators, Dyatlov Foundation
Πηγές
https://en.wikipedia.org/wiki/Dyatlov_Pass_incident
https://allthatsinteresting.com/dyatlov-pass-incident
https://dyatlovpass.com/
http://www.darkhistories.com/the-dyatlov-pass-incident/
https://www.thetruth.gr/2018/04/25/to-voyno-toy-thanatoy-to-anexigito-peristatiko-sto-perasma-ntiantlof/
https://en.wikipedia.org/wiki/Yeti
