Συνέντευξη με τον Φίλιππο Τζιμόπουλο, Μάλτα και Βαρσοβία
Τον Φίλιππο τον γνωρίζουμε από παιδική ηλικία. Ήμασταν συμμαθητές στο γυμνάσιο, καθόμασταν μάλιστα στο πρώτο θρανίο (πρώτο τραπέζι πίστα!). Μετά το γυμνάσιο χαθήκαμε για πολλά χρόνια δεν είχα νέα μέχρι που ξαναβρεθήκαμε στο facebook (είδες τι κάνει το facebook). Ακούσαμε κάποια στιγμή ότι τριγυρνάει σε κάτι Πολωνίες σε κάτι Βαρσοβίες. Τελευταία ενημέρωση που έχουμε είναι ότι βρίσκεται στην Μάλτα. Για να δούμε όμως και τι έχει να μας πει ο ίδιος.
-
Πως βρέθηκες στην Μάλτα και με τι ασχολείσαι ;
Δεν είναι πολύ ξεχωριστή η ιστορία μου, από χιλιάδες άλλους Έλληνες που βρέθηκαν στο εξωτερικό λόγω κρίσης. Η μόνη ίσως διαφορά ήταν ότι εγώ εργαζόμουν στην Ελλάδα στον χώρο που γνωρίζω και αγαπώ, με καλά (προ φόρων) χρήματα. Οπότε δεν ήταν τόσο οικονομικός ο λόγος, όσο το ότι ήθελα να βρεθώ σε ένα εργασιακό περιβάλλον σταθερά αναπτυσσόμενο, που δίνει την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Σε ένα μέρος που η καθημερινή γκρίνια είναι για την κίνηση στους δρόμους, και τον καιρό και όχι για το κακό που μας βρήκε.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα την Μάλτα στο πλάνο. Περισσότερο έψαχνα σε χώρες πιο «διάσημες» για τον οικονομικό τους κλάδο, όπως Λονδίνο, Ντουμπάι, Γερμανία. Παρόλα αυτά μια ημέρα δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από ένα Έλληνα headhunter που ζει και εργάζεται στην Μάλτα, που με βρήκε στο LinkedIn και με ρώτησε αν θα με ενδιέφερε η προοπτική της Μάλτας.
Η ιδέα μιας μεσογειακής χώρας, κοντά στην Ελλάδα με αναπτυσσόμενη οικονομία, ομολογώ ότι δεν μου άφησε και πολλά περιθώρια σκέψης, οπότε είπα το ναι.
-
Μπορείς να μας πεις μερικά πράγματα για την Βαρσοβία που έμενες πολλά χρόνια, άνθρωποι, κουλτούρα κλπ.
Η εμπειρία μου από την Πολωνία ήταν εντελώς διαφορετική από αυτή της Μάλτας, καθώς εγινέ κάτω από τελείως διαφορετικές συνθήκες. Στην Πολωνία βρέθηκα ως expatriate μέσω της Ελληνικής τράπεζας που δούλευα, στο ελληνικό υποκατάστημα εκεί προ της κρίσης. Οπότε την χώρα την έβλεπα κάτω από το πρίσμα της προσωρινότητας, λίγο σαν περιπέτεια και λίγο σαν τουρίστας.
Σχετικά με τους ανθρώπους και την κουλτούρα τους, μπορώ να πω ότι είναι πραγματικά πολύ καλοί άνθρωποι και όχι «κρύοι» όπως θα περίμενε κανείς. Θα τους έλεγες (αν και δεν θα τους πολυάρεσε αυτό) μια μίξη Γερμανού και Ρώσου. Γερμανού καθώς είναι αρκετά οργανωμένος λαός ειδικά στην επαγγελματικό τομέα, και Ρώσου γιατί σίγουρα είναι ζεστοί άνθρωποι στις προσωπικές τους σχέσεις, ειδικά όταν πίνουν! Ομολογώ μάλιστα ότι, όσο περίεργο και αν ακούγεται, έχουν φιλότιμο (όχι δεν το έχουμε μόνο οι Έλληνες αυτό).
-
Μπορείς να μας πεις μερικά πράγματα για την Μάλτα που μένεις τώρα ;
Επειδή μάλιστα πολλοί φίλοι με ρωτούν να έρθουν για διακοπές, να πω ότι είναι ένας εκπληκτικός τουριστικός προορισμός αλλά μόνο για 4-5 μέρες. Ειδικά για Έλληνες που το καλοκαίρι θέλουμε την παραλία με την ξαπλώστρα μάλλον θα απογοητευτούμε. Έρχεσαι για 4-5 μέρες, βλέπεις την Βαλέτα, την Μντίνα (να θυμηθείς και την πρώτη σεζόν του Game of Thrones που γυρίστηκε μέρος της εκεί), πας καμία βόλτα με τον Hop on Hop off, και με το καράβι στο νησί Κομίνο και γυρίζεις σπίτι με γεμάτη την μνήμη του κινητού σου από φωτογραφίες.
-
Σε ποια άλλα μέρη του Ευρώπης έχεις ταξιδέψει κάποια τοπία που σε άφησαν άναυδο ;
Η αλήθεια είναι ότι έχω γυρίσει σχεδόν όλη την Ευρώπη αλλά κυρίως σε επαγγελματικά ταξίδια. Αν βάλεις μάλιστα και τα αεροδρόμια που έμεινα για ανταπόκριση για άλλη πτήση, τότε μάλλον την έχω γυρίσει ολόκληρη. Δεν μπορώ να πω ότι κάτι συγκεκριμένα με έχει αφήσει άναυδο.
Είναι πολλά όμως αυτά που τα θεώρησα κάτι ξεχωριστό. Αν πρέπει να πω τις εμπειρίες που μου έχουν μείνει, θα έλεγα να περπατάς στην Ρώμη (οπουδήποτε), να βγαίνεις από το μετρό και να αντικρίζεις την Σαγράδα Φαμίλια στην Βαρκελώνη, το λιμάνι του Ρότερνταμ που χάνεις τον προσανατολισμό σου και τέλος να είσαι στο Λονδίνο στο μετρό σε ώρα αιχμής και να φοβάσαι ότι θα σε ποδοπατήσουν. Ελλάδα, Πολωνία και Μάλτα είναι εκτός συναγωνισμού για ευνόητους λόγους.
-
Τι σου λείπει από την Ελλάδα ;
Προφανώς τα παιδιά μου και οι γονείς μου. Άλλωστε είναι και ο λόγος που προσπαθώ να πηγαίνω συχνά για μικρά διαστήματα, οπότε δεν θα πω ότι μου λείπει κάτι ιδιαίτερα. Η μάλλον ψέματα… μου λείπει και η ΑΕΚ.
Ακολουθούν μερικά βίντεο από την Μάλτα στο κάτω μέρος της σελίδας.