Εύη, μία πολυταξιδευμένη Ελληνίδα στον πλανήτη

Εύη, μία πολυταξιδευμένη Ελληνίδα στον πλανήτη

Την Έυη δεν την έχω γνωρίσει από κοντά, αλλά παρακολουθώ με ενδιαφέρον τα γραφόμενα της από εμπειρίες ταξιδιών σε ταξιδιωτικά φόρουμ οι οποίες είναι πολλές και ποικίλες όπως: η δική μου Βομβάη ή αλλιώς Μουμπάι, η τεράστια Κίνα, Εργκολάνο ή άλλιως Hercolano, Χαβάη, το ταξίδι μου στο Σαν Φρανσίσκο, Αλκατράζ, Φωτογραφίες από Τελ Αβίβ, Αγγλία: Λονδίνο και κοντινές αποδράσεις … κλπ.

Με τη Εύη έχουμε επικοινωνήσει αρκετές φορές online. Στην Εύη αρέσει ιδιαίτερα η Αγγλία ( λόγω γλώσσας, φίλων και μεταφράσεων), τα μεγάλα ταξίδια, όπως επίσης λατρεύει την Ευρώπη λόγω ιστορίας και πολιτισμού.

Η Εύη είναι δικηγόρος στο επάγγελμα η μεγάλη της αγάπη είναι όμως το γράψιμο. Έχει εκδώσει δύο μεταφράσεις αγγλικών βιβλίων και μέσα στο 2011 εκδίδει και το τρίτο της βιβλίο, αλλά η μεγάλη της φιλοδοξία και φόβος είναι να εκδώσει τις δικές της μικρές ιστορίες. Εύχομαι και εγώ να εκδώσω τα δικά μου βιβλία κάποια στιγμή (τα ετοιμάζω σιγά σιγά).

Η Εύη ταξιδεύει πάντα μόνη της ή με παρέα και ποτέ οργανωμένα όπου είσαι αναγκασμένος να ακολουθείς το πρόγραμμα που άλλοι φτιάχνουν για εσένα όπως αναφέρει και πολλοί είναι αυτοί φαντάζομαι που θα συμφωνούν. Ειδικά όταν είσαι ταξιδιώτης που αναζητάς να εξερευνήσεις και περισσότερους προορισμούς από τους γνωστούς που σου προσφέρουν, τότε είσαι άνθρωπος που θα συμφωνείς απολύτως με την Εύη.

Έδωσα τον τίτλο πριν “μία πολυταξιδευμένη Ελληνίδα στον πλανήτη” και φαντάζομαι ότι έχω πέσει μέσα, διότι η Εύη έχει ταξιδέψει από Ευρώπη και Ασία μέχρι Αμερική και Μέση Ανατολή, οπότε σίγουρα θα την συμβουλευόμουν για να ακούσω τις απόψεις τις για πολλές χώρες του κόσμου.

Τα μουσεία, η ιστορία, το θέατρο και ο κινηματογράφος είναι η μεγάλη αγάπη της Εύης, όπως επίσης και το διάβασμα: …Όπου κι αν πάω και ότι και αν μου συμβαίνει θυμάμαι πάντα να έχω ένα βιβλίο δίπλα μου να με συντροφεύει, είτε με φανταστικές ιστορίες είτε με περιγραφή πραγματικών γεγονότων είτε με ποίηση είτε με ταξιδιωτικές ιστορίες είτε με σκίτσα …… όπως αναφέρει η ίδια.

Μιας και όμως αναφέρομαι σε βιβλία, διάβασμα και γράψιμο, οφείλω να ομολογήσω ότι οι περιγραφές της Εύης από ταξίδια της στο εσωτερικό και εξωτερικό της χώρας είναι μοναδικές και με πολλές λεπτομέρειες. Σαν αυτή είναι και η ταξιδιωτική εμπειρία από τα νησιά του Πάσχα την οποία έζησα online παρακολουθώντας τα γραφόμενα καθημερινά.

Γράφει η Εύη

Καλησπέρα – εδώ είναι ακόμα 1.30 το μεσημέρι. Φτάσαμε πριν από λίγο. Ταλαιπωρία στην Μαδρίτη, είχαμε καθυστέρηση τρεις ώρες μέσα στο αεροπλάνο, χάλασε η ρόδα (έσκασε το λάστιχο και περιμέναμε να το φτιάξουν). Το ταξίδι από Μαδρίτη- Σαντιάγκο κανονικά είναι 14 ώρες. Εμείς με την καθυστέρηση κάναμε 17! Το ξενοδοχείο καλό, έχει πρόσβαση σε ίντερνετ λίγο αργή. Πίνουμε έναν καφέ και πάμε για βόλτα στην πόλη, αν και με την κούραση που έχουμε δεν είμαστε για πάρα πολλά. Θα προσπαθήσω να επικοινωνήσω το βράδυ και να βάλω φωτογραφίες από Άνδεις από το αεροπλάνο, φοβερή εμπειρία! Ο καιρός καλός, καλοκαίρι. ¨Εχετε φιλιά και από Στέλλα.

Ιανουάριος 18, 2011

Μέσα από το αεροπλάνο, πετάμε πάνω από τις Άνδεις, λίγο πριν προσγειωθούμε στο Σαντιάγκο. Μας προειδοποίησαν να δέσουμε ζώνες, προφανώς πρέπει να κάνει αναταράξεις συνήθως. εμείς είχαμε μια πολύ καλή πτήση ευτυχώς και το τοπίο ήταν μοναδικό. Βλέποντας πόσο άγρια είναι τα βουνά καταλαβαίνει κανείς γιατί οι κονκισταδόρες είχαν τόσο μεγάλο πρόβλημα να περάσουν τα σύνορα με την Αργεντινή και να κατακτήσουν την Χιλή.

Και πάλι πάνω από τις Άνδεις, ξεχωρίζει μια λίμνη ανάμεσα από τις βουνοκορφές. Επί σχεδόν μια ώρα πριν προσγειωθούμε διασχίζαμε την οροσειρά. Πετάξαμε με LAN, την Χιλιανή αεροπορική εταιρεία, πολύ καλή, το σέρβις, το φαγητό και τα αεροπλάνα.

Ένα κακό μόνο: δεν πολυμαλάνε αγγλικά, αυτό είναι γενικό φαινόμενο στην Χιλή ( φαντάζομαι σε όλη την Λατινική Αμερική), αλλά είναι πολύ φιλικοί και γενικά συνεννοείστε είτε σε σπαστά αγγλικά είτε με νοήματα, εμένα μου φάνηκαν πολύ χρήσιμα τα ρουμάνικά μου και τα λατινικά μου από το σχολείο.

Το Σαντιάγκο είναι πολύ όμορφο και γραφικό. Σήμερα προλάβαμε και κάναμε μια βόλτα στο κέντρο της πόλης. Κτήρια αποικιοκρατικά από την εποχή της ισπανικής κατοχής με μείξη πιο μοντέρνα. Έχει ένα δικό της χρώμα. Σχετικά μικρή για πρωτεύουσα.

Κάτοικοι πολύ φιλικοί και γενικά ασφαλές μέρος για να πας μόνος, ακόμα και γυναίκες. Τιμές πιο φτηνές από Ελλάδα, όχι τόσο φτηνά σαν την Ασία αλλά πιο φτηνά από Ευρώπη. Ο καιρός 37 βαθμοί, κατακαλόκαιρο. Αγοράσαμε καπελάκια ! Αύριο θα πάμε εκδρομή στο Βαλπαράιζο, στο Βίνα Ντελ Μαρ, σε οινοποιείο και κλείνουμε την ημέρα με σουηδικό μασάζ, μόλις το κλείσαμε.

Κάθε δέκα μέτρα βλέπεις λούστρους να γυαλίζουν παπούτσια, και έχουν αρκετή δουλειά. Σχεδόν μια ξεχασμένη εικόνα σε εμάς, όχι πως δέν υπάρχουν στην Ελλάδα αλλά δεν τους έχουμε πλέον σε τέτοια συχνότητα. Διαθέτουν όλοι αυτήν την γκρίζα κατασκευή που αποτελείται από ένα ψηλό κάθισμα για τον πελάτη και την επιγραφή Lustridas.

Το Εθνικό Μουσείο στο Σαντιάγκο, σήμερα ήταν κλειστό, τα μουσεία είναι κλειστά κάθε Δευτέρα, έτσι δυστυχώς σήμερα δεν επισκεφτήκαμε κανένα. Το Σαντιάγκο διαθέτει πολλά, αυτά που θέλω νε δω εγώ είναι το Εθνικό, το Προ-Κολομβιανής τέχνης και το σπίτι του ποιητή Νερούντα. Θα σας έχω πληροφορίες για αυτά εντός των ημερών.

Στην είσοδο του ξενοδοχείου μας, αγκαλιά με τα Moai, τα Τοτέμ του νησιού του Πάσχα.

Γενικά το ξενοδοχείο μας και πολλά άλλα στο Σαντιάγκο εκμεταλλεύονται το χρώμα του νησιού του Πάσχα. Βέβαια εμάς δεν μας χαλάει καθόλου, αφού μας χαρίζει το εξωτικό χρώμα που θέλουμε.

Θα το κλείσετε μέσα από το αεροδρόμιο, Taxis oficiales λέγονται για να είστε σίγουρος για την τιμή. Υπάρχουν πολλά ταξί αλλά επειδή κάποιοι λίγοι κλέβουν είναι καλύτερα να είσαι σίγουρος. Υπάρχουν και λεωφορεία αλλά όταν έχεις ξεκινήσει 24 ώρες νωρίτερα από το σπίτι σου συνήθως δεν θέλεις να πάρεις λεωφορείο. Αυτά προς το παρόν,αύριο συνεχίζεται η ανταπόκριση.

Ιανουάριος 19, 2011

Και πάλι καλησπέρα, μόλις γυρίσαμε από ημερήσια εκδρομή Βαλπαράιζο – Βίνα Ντελ Μαρ – Κοιλάδα Κάσα Μπλάνκα. Οι εντυπώσεις συνεχίζοντα υπέροχες. Είχαμε οδηγό ένα πολύ καλό παιδί που μιλούσε τέλεια αγγλικά (εδώ είναι σπάνιο να βρεις αγγλόφωνο, οι περισσότεροι μιλάνε ισπανικά, κοντεύουμε να μάθουμε και εμείς!!) και μας έδειξε πολλά πράγματα. Η εκδρομή πραγματοποιήθηκε μέσω πρακτορείου, το όνομα του είναι Santiago Adventures. Το βρήκαμε μέσω Tripadvisor. Ήταν ατομική: μόνο εμείς και ο οδηγός.

Το πρακτορείο αυτό οργανώνει και ομαδικές εκδρομές αλλά εμείς προτιμήσαμε να πληρώσουμε άτι παραπάνω και να διαμορφώσουμε όπως θέλαμε το πρόγραμμα. Τιμή κατ΄άτομο για την εκδρομή 175 δολάρια Αμερικής, μέσα στην τιμή ήταν και ένα γεύμα με τρία πιάτα με κρασί, pisco sour, ψαρικά και υπέροχη θέα στο Βαλπαραίζο.

Εθνικό τους ζώο- σύμβολο είναι ο κόνδορας, ο οποίος βρίσκεται στις Άνδεις. Θυμόμαστε τους κακομοίρη δες που επέζησαν από το ορυχείο; Όχι μόνο είναι καλά αλλά κάποιοι από αυτούς έγιναν πάμπλουτοι, αφού ένας εκατομμυριούχος εδώ τους χάρισε από 10.000 δολάρια. Δεν έγιναν βέβαια πάμπλουτοι μόνο για αυτό το ποσό αλλά επειδή πουλάνε τα δικαιώματα της ιστορίας τους παντού, ετοιμάζεται ταινία, βιβλία κλπ ένας από αυτούς εμφανίστηκε στον Ντέιβιντ Λέτερμαν και τραγουδάει τραγούδια του Έλβις Πρίσλεϊ.

Βαλπαράιζο

Η πόλη είναι χτισμένη πάνω σε 43 λόφους, τα σπίτια σκαρφαλωμένα στους λόφους. Η πόλη διαθέτει 4 ασανσέρ σε λειτουργία, τα ονομάζουν funicular, με αυτά ανεβοκατεβαίνει ο κόσμος τους λόφους πληρώνοντας ένα μικρό αντίτιμο. Με ένα τέτοιο ανεβήκαμε και εμείς και η αίσθηση είναι όντως διαφορετική γιατί δεν είναι κανονικό ασανσέρ, είναι ένα ξύλινο παμπάλαιο κουτί που κινείται με τροχαλίες.

Η Χιλή φημίζεται για τα καλά κρασιά της. Εμείς επισκεφτήκαμε ένα οινοποιείο ονόματι Βεραμόντε που έχει καλό όνομα στο Πινο Νουαρ και στο Καμπερνε. Γενικά όσες ημέρες είμαστε εδώ δοκιμάζουμε τα υπέροχα κρασιά τους.

Το Βαλπαράιζο ήταν ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Αμερικής, μέχρι την στιγμή που λειτούργησε η διώρυγα του Παναμά. Έκτοτε τα καράβια δεν κάνουν τον γύρο όπως συνήθιζαν και γενικά η πόλη του Βαλπαράιζο ξέπεσε. Αυτήν την στιγμή προστατεύεται από την Ουνέσκο λόγω του χαρακτήρα της και της ιστορίας της. Είναι ίσως η πιο γραφική πόλη της Χιλής.

Καταλαβαίνω ότι ίσως οι περισσότεροι αναμένετε το νησί του Πάσχα, αλλά και η υπόλοιπη Χιλή έχει πολλά α προσφέρει από ιστορία και πολιτισμό. σήμερα πήγαμε στο μουσείο Πρε- Κολομβιανής ιστορίας και πραγματικά ενθουσιάστηκα και με τους πολιτισμούς των Μάγια, των Αζτέκτων, των Ινκας, των Μαπούτσε κλπ.

Η Χιλή έχει μια φοβερή ιστορία και όχι μόνο το Σαντιάγκο, το Βαλπαράιζο κλπ. αλλά και η έρημος Ατακάμα, οι λίμνες στον νότο, η Παταγονία κλπ. Τις περασμένες ημέρες γνώρισα έναν υπέροχο πολιτισμό. μια υπέροχη χώρα και πάνω από όλα υπέροχους ανθρώπους! Με όλη την σημασία της λέξης!

Σαντιάγκο, Ιανουάριος 24, 2011

Καλησπέρα από Σαντιάγκο, όπου γυρίσαμε αργά το απόγευμα. Έχω να σας πω πάρα πολλά και από τις υπόλοιπες ημέρες στην Χιλή που δεν πρόλαβα αλλά και από τον Νησί του Πάσχα. Ας αρχίσω από το νησί που ξέρω ότι ενδιαφέρει τους περισσότερους. Κατ’α ρχήν να πω ότι είναι το πιο “πρωτόγονο” μέρος που έχω πάει.

Είναι η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό για αυτό το μέρος. Δεν είναι σίγουρα για ανθρώπους που θέλουν τις ανέσεις τους και ξενοδοχείο με σάουνα, σεσουάρ, ρουμ σέρβις κλπ. Όλα τα ονομαζόμενα ως ξενοδοχεία είναι ενοικιαζόμενα δωμάτια τα οποία έχουν μόνο τς βασικές ανέσεις.

Δεύτερον: υπάρχει μόνο ένας οικισμός που δεν τον ονομάζεις ούτε καν χωριό! Μόνιμοι κάτοικοι: γύρω στους 5.000 , όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Και όλοι είναι συγγενείς μεταξύ τους! Εμείς καθίσαμε δύο μέρες και την δεύτερη μέρα μας χαιρετούσαν και μας γνώριζαν οι μισοί ! Ηλεκτρικό και νερό υπάρχει μόνο στον οικισμό. Ιντερνέτ έχουν μόνο δύο καφετέριες και είναι απελπιστικά αργό. Τα τηλέφωνα τα κινητά έχουν σήμα μόνο μέσα στον οικισμό. Περπατάς στον δρόμο και βλέπεις άλογα ελεύθερα εντελώς να πηγαίνουν βόλτα, αγελάδες να βόσκουν δίπλα σου εκεί που κάθεσαι στην βεράντα του “ξενοδοχείου σου”, οι κάτοικοι δεν διπλοκλειδώνουν πόρτες, η εγκληματικότητα είναι στα όρια του 0%.

Το αεροδρόμιο δεν έχει πύλες αφού υπάρχει μόνο μία (η οποία σε βγάζει κατευθείαν στον διάδρομο απογείωσης κα περπατάς μέχρι το αεροπλάνο (το αεροδρόμιο της Σαντορίνης είναι τεράστιο μπροστά του!), οι πτήσεις γίνονται μόνο με LAN, έχει μονοπώλιο και το νησί συνδέεται με Σαντιάγκο, Λίμα και Ταιτή. Το μοναδικό ενδιαφέρον του ΄νησιού επικεντρώνεται στα μοαί φυσικά. Βρίσκονται διάσπαρτα παντού.

Υπάρχουν αρχαιολογικές περιοχές που δεν είναι εύκολα προσβάσιμες εκτός αν είστε ορειβάτες ή γενικά σας αρέσουν πολύ τα σπορ και αντέχετε την πεζοπορία μέσα στον καυτό ήλιο. Γενικά ο ήλιος θέλει πολύ μεγάλη προσοχή αφύ καίει απίστευτα. Όσοι θα μας δείτε στην κοπή τςη πίτας θα καταλάβετε τι λέω. Η Στέλλα έβγαλε φουσκάλες στα χέρια από τον ήλιο Εγώ έχω γίνει αραπάκι! Γενικά η επίσκεψη ήταν φοβερά ενδιαφέερουσα κα όταν είδαμε από κοντά τα μοαί νιώσαμε ένα απίστευτο δέος.

Ahu Tongariki

Ahu Tongariki λέγεται αυτό το μέρος, βρέθηκαν 15 μοαί μαζί (τα περισσότερα που έχουν βρεθεί μαζί στο νησί). Βρέθηκαν όρθια, στην δεκαετία του 1960 έγινε τσουνάμι και τα έριξε κάτω, τα αναστήλωσαν γιαπωνέζοι επιστήμονες το 1992- 1993. Κοιτάνε όλα προς το νησί με την πλάτη γυρισμένη στην θάλασσα για να προστατεύουν τους κατοίκους. Τα μοαί αντιπροσωπεύουν γενικά τους προγόνους και στέλνουν μάνα (προστασία και καλή ενέργεια) στους απογόνους τους.

Παραλία Ανακένα, από τς πιο όμορφες παραλίες που έχω δει στην ζωή μου, ζεστά γαλαζοπράσινα καθαρά νερά, φοίνικες, αμμόλοφοι και τα μοαί (τα πιο καλοδιατηρημένα μοαί του νησιού). Συν όλα αυτά άλογα , σκυλιά , κόκορες κυκλοφορούν ελεύθεροι γύρω γύρω.

Τα μοαί στην Ανακένα, φοράνε τα καπέλα τους, δείγμα υψηλής καταγωγής κα κοινωνικής θέσης: βασιλιάδες, αρχηγοί φυλών, μάγοι κλπ. Όπως είπαμε έχουν γυρισμένη την πλατη στην θάλασσα.

Πληροφορία για Ελίνα: το Νησί του Πάσχα φημίζεται για καταδύσεις. Και πως όχι; Μέσα στην μέση του πουθενά με καθαρά νερα, αμόλυντα από καράβια (υπάρχει μόνο ένα μικρό λιμάνι για ψαρόβαρκες και ιστιοφόρα) και στρατιές τουριστών.

Για την Famek η οποία με ρώτησε ειδικά για ήθη κα έθιμα. Πρώτον: όπως σε όλα τα νησιά της Πολυνησίας (το Νησί του Πάσχα ανήκει γεωγραφικά και πολιτισμικά στην Πολυνησία, μόνο διοικητικά ανήκει στην Χιλή, όπως η Χαβάη ανήκει στις ΗΠΑ) έρχονται οι ντόπιοι στο αεροδρόμιο και σε καλωσορίζουν με τα γνωστά λέι, δηλαδή γιρλάντες φτιαγμένες από τα λουλούδια του νησιού, στα περνάνε στον λαιμό σου ως καλωσόρισμα. Εμάς μας πρόσφεραν από ένα λουλούδι οι άνθρωποι του αεροδρομίου και από ένα λέι οι άνθρωποι του ξενοδοχείου μας που ήρθαν να μας πάρουν.

Δεύτερο: Κάθε Φεβρουάριο γίνεται το ετήσιο φεστιβάλ τους , εκεί εκλέγουν τρεις- τέσσερις νεαρές κοπέλες ως βασίλισσες καί όλοι ου υπόλοιποι κάτοικοι του νησιού πρέπει να αποφασίσουν ποια βασίλισσα θα υποστηρίξουν. Αφού χωριστούν σε “βασίλεια” αρχίζουν αγώνες: χορού, ξυλογλυπτικής και γλυπτικής πέτρας, δύναμης και ταχύτητας. Στην τελευταία κατηγορία συμπεριλαμβάνεται ένα περίεργο αγώνισμα όπου οι άνδρες του νησιού ενώνουν μπανανόγυλλα μεταξύ τους σχηματίζοντας ένα είδος έλκηθρου ανεβαίνουν σε έναν λόφο που βρίσκεται κοντά στην Ανακένα και τσουλάνε τον λόφο κάτω. Εγώ το θεωρώ πολύ επικίνδυνο αφού ο λόφος είναι αρκετά ψηλός και απότομος και ενδέχεται να προσγειωθεί σε κοτρόνες. Όλοι αγωνίζονται για την βασίλισσα τους και για την δόξα της.

Τρίτον: τα αγόρια της φυλής Ράπα Νούι προκειμένου να ενηλικιωθούν πρέπει να σκαρφαλώσουν στο σβησμένο πλέων ηφαίστειο το οποίο είναι πολύ ψηλό, απότομο και επικίνδυνο και με σχοινιά φτιαγμένα από κλαδιά να κάνουν τον Ταρζάν και να κατέβουν κάτω. Πολλά αγόρια έχασαν την ζωή τους έτσι. Τέταρτο; το έθιμο του ανθρώπου- πουλιού που άρχισε πριν την κατάκτηση του νησιού από ξένους ως αγώνας επιβίωσης επειδή στο νησί δεν υπήρχαν πλέον αρκετά τρόφιμα. Οι άντρες του νησιού έψαχναν να βρουν πουλιά και αυγά ( σπάνιο για εκείνη την εποχή) προκειμένου να ταΐσουν την φυλή τους και αυτός που έβρισκε πιο γρήγορα αυγά ανακηρυσσόταν ως ήρωας της φυλής. Πλέον αυτό έχει την μορφή αγωνίσματος στο φεστιβάλ του Φεβρουαρίου.

Γενικές πληροφορίες- οδηγίες προς ναυτιλλομένους: Το Νησί είναι πανάκριβο. Έχει μια λογική ότι όλα έρχονται από την Χιλή εισαγόμενα και διασχίζουν τον Ειρηνικό επί πέντε ώρες. Το μόνο που παράγει το νησί είναι κάποια φρούτα και φυσικά ψάρια (ολόφρεσκα και παράξενα είδη του Ειρηνικού που δεν έχουμε εμείς. Αν πάτε δοκιμάστε κάνα κάνα, φοβερό ψάρι. Έχει επίσης τόνους και όλα τα θαλασσινά. Από τοπικό φαγητό δοκιμάστε τα υπέροχα τροπικά φρούτα: παπάγα, αβοκάντο, ανανά κλπ. Υπάρχει ένα ιδιαίτερο φρούτο που δεν το βάζω στο παιχνίδι μας με τα φαγητά γιατί δεν θα το βρει κανένας, λέγεται γλυκό αγγούρι, ευδοκιμεί μόνο κατά τους μήνες Δεκέμβριο κα Ιανουάριο). Υπάρχουν μόνο δύο ΑΤΜ στο νησί, τα οποία είναι ψιλό- προβληματικά (τρώνε κάρτες κλπ).

Οι πιστωτικές γίνονται δεκτές σε ξενοδοχεία, σουβενίρ, σε κάποια εστιατόρια αλλά μην βασίζεστε πάνω τους όπως στην Αμερική ή στην Ευρώπη. Πάρτε μετρητά μαζί σας αμερικάνικα δολάρια ή χιλιανά πέσος, τα δέχονται παντού στο εθνικό τους πάρκο κοστίζει η είσοδος 60 δολάρια κατ΄άτομο. Κατά την γνώμη μου δεν αξίζει τον κόπο να τα δώσετε αφού βλέπετε τα ίδια μοαί δωρεάν σε όλο το νησί. Γενικά υπάρχει εκμετάλλευση με τα μοαί, είναι το μοναδικό πράγμα που έχουν να πουλήσουν και οι τουρίστες είναι σχετικά λίγοι εν σύγκριση με άλλα μέρη, έτσι το εκμεταλλέυοντα δεόντως.

Ψάξτε καλά πού θα μείνετε. Όπως είπα και πριν δεν υπάρχουν ξενοδοχεία παρά μόνο ενοικιαζόμενα δωμάτια, κάποιοι από τους κατοίκους βαράνε τις τιμές για βρώμικα δωμάτια που δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν. Εμείς είμασταν τυχερές (ψάχναμε επί μήνες να βρύμε κάτι καλό) κα βρήκαμε ένα πολύ καλό μέρος.

Το νερό πίνεται και είναι πολύ καλό και χωνευτικό, κανένα πρόβλημα και κανένας λόγος να δίνεται χρήματα σε εμφιαλωμένα.
Υπάρχει ένα φαρμακείο και ένα νοσοκομείο στο νησί και γενικά καλύπτονται οι βασικές πρώτες ανάγκες αλλά προσέχετε τον εαυτό σας, είστε αόμονωμένοι, αν συμβεί κάτι πιιο σοβαρό θέλετε 5 ώρες να φτάσετε στην Χιλή και στον λεγόμενο πολιτισμό.

Πάρτε μαζί σας μαγιό, η Ανακένα είναι από τις πιο όμορφες παραλίες που έχω πάει εγώ, αξίζει μια βουτιά.
Αν νοικιάσετε αυτοκίνητο προσέξτε τα άλογα, πετάγονται από παντού μέσα στην μέση του δρόμου. Έχουν γίνει πολλά ατυχήματα με τουρίστες και άλογα. Αυτά προς το παρόν, αν θέλετε κάτι που δεν το σκέφτηκα ρωτήστε με. Η Στέλλα είναι δίπλα μου και έχετε πολλά φιλιά, έχουμε μόνο το μικρούλι μαζί μας και μπαίνουμε μόνο από τον δικό μου λογαριασμό.

Χορευτές Ράπα Νούι

Είναι όμορφη εμπειρία να δείτε παραδοσιακούς χορούς. Μοιάζουν πολύ με τους παραδοσιακούς χορούς της Ταιτής. Γενικά όλοι οι πολυνησιακή χοροί μοιάζουν μεταξύ τους αλλά υπάρχουν κάποιες χαρακτηριστικές διαφορές. Οι χαβανέζικοι π.χ. είναι πολύ πιο αργοί και χαμηλών τόνων. Στο Ράπα Νου (Νησί του Πάσχα) και στη Ταϊτή είναι πιο γρήγοροι και πιο έντονοι.

Ιανουάριος 25, 2011

Γυρίσαμε σήμερα το απόγευμα, και έχουμε κλείσει ένα εικοσιτετράωρο στα αεροδρόμια και στα πήγαινε έλα. Η πρώτη πτήση από Σαντιάγκο – Μαδρίτη ήταν 13 ώρες με στάση στην Μαδρίτη 4 ωρών και μετά άλλες 3.30 ώρες έως την Αθήνα. Αν προσθέσετε και ένα πεντάωρο την Κυριακή την επιστροφή από το Νησί προς Σαντιάγκο, αυτήν την στιγμή δεν θέλω να δω αεροδρόμιο για τουλάχιστον μία εβδομάδα! Γενικά οι εντυπώσεις πολύ όμορφες.

Τέλος να ευχηθώ στην Εύη να μας μαγεύει με πολλά ταξίδια και πολλές περιγραφές στο μέλλον και να μας κατατοπίζει για προορισμούς που για πολλούς από εμάς είναι μακρινοί και άγνωστοι.