Κική Τσακαλδήμη, η πρώτη Ελληνίδα ορειβάτης που ανέβηκε στο Έβερεστ

Έβερεστ: Κική Τσακαλδήμη

Η Κική Τσακαλδήμη ζει στην στην Αλεξανδρούπολη όπου και εργάζεται στην Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης και παράλληλα ασχολείτε με την αναρρίχηση. Είναι η πρώτη Ελληνίδα που ανέβηκε στο Έβερεστ στα 8.250 μετρα (από το συνολικό ύψος 8.848 μέτρα) στο ψηλότερο βουνό της γης, όπου αέρας είναι αραιός και η έλλειψη οξυγόνου, οι δυνατοί άνεμοι και οι εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες εμποδίζουν την ανάπτυξη χλωρίδας και πανίδας στις ανώτερες πλαγιές. Παράλληλα η Κική Τσακαλδήμη πέρα από το Έβερεστ που ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, η ίδια έχει ανέβει σε πολλές άλλες κορυφές του κόσμου όπως τα βουνά του Εκουαδόρ, την οροσειρά του Καυκάσου κλπ.

• Θα θέλαμε να μας πεις λίγα λόγια για την τελευταία αναρρίχηση που έκανες στο Κιλιμάντζαρο την ψηλότερη κορυφή Αφρικής, όπως επίσης για το Elbrus την ψηλότερη της Ευρώπης.

Τον Αύγουστο του 2018 είχα την χαρά να πατήσω στην κορυφή του μετά από μια ανάβαση οκτώ ημερών, ακολουθώντας την διαδρομή «Le Mosho».

Η ανάβαση στο βουνό αυτό ήταν μια από τις αγαπημένες μου, μιας και η ποικιλομορφία του τοπίου έκανε τις δυσκολίες της ανάβασης να ωχριούν. Αυτό που μου έκανε όμως τρομερή εντύπωση ήταν το ασταμάτητο τραγούδι (και ενίοτε ο χορός) των ντόπιων ορειβατών είτε κατά την διάρκεια της ανάβασης είτε κατά τις ενδιάμεσες στάσεις ανάπαυσης. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν πράγματι τον ρυθμό μέσα τους και τον χρησιμοποιούσαν σαν ένα είδους προσευχής προκειμένου να καταφέρουν να βρεθούν στην κορυφή. Στο μυαλό μου ακόμη αντηχεί ο ήχους του τραγουδιού «Hakuna Matata» (στα Σουαχίλι) που σημαίνει «Κανένα πρόβλημα».

Το Elbrus ήταν η πιο πρόσφατη ανάβαση που έκανα. Στις 8 Ιουλίου στάθηκα στο ψηλότερο σημείο της Ευρώπης και ένοιωσα πως βρίσκομαι ένα βήμα πιο κοντά στο όνειρο μου. Αυτό που μου έκανε αρνητική εντύπωση είναι το γεγονός ότι οι περισσότεροι που ανεβούν το συγκεκριμένο βουνό επιλέγουν να κάνουν χρήση των «snow cats» (ερπιστριοφόρων οχημάτων) που σε ανεβάζουν σχεδόν μέχρι τα 5000μ αφήνοντας μόλις 600 μέτρα πραγματικής ανάβασης. Το εντυπωσιακό είναι η ανάγκη του ανθρώπου να βρίσκει πάντα τον εύκολο τρόπο, ενώ κανονικά θα έπρεπε να αναζητά πάντα τις προκλήσεις. Αν δεν προκαλέσεις τον εαυτό σου δεν θα μάθεις ποτέ ποιος πραγματικά είσαι και ως που μπορείς να φτάσεις. Προσωπικά…αγαπώ τις προκλήσεις και επιδιώκω να παίρνω το δυσκολότερο μονοπάτι!

• Θα θέλαμε να μας πει λίγα λόγια για την τελευταία αναρρίχηση που έκανες στο Everest την ψηλότερη του κόσμου

Η ανάβαση στο Έβερεστ ήταν αυτή που με σημάδεψε και με άλλαξε σαν άνθρωπο. Νοιώθω σαν να ανέβηκα δύο φορές το Έβερεστ. Μία κυριολεκτικά και μία μεταφορικά (κατά την προσπάθεια και προετοιμασία) και η δεύτερη με δυσκόλεψε ίσως περισσότερο. Αλλά με έκανε και πιο δυνατή.

Μετά το Έβερεστ νοιώθω ότι μπορώ να καταφέρω τα πάντα και έτσι λειτουργώ καθημερινά.
Όταν βλέπεις τον κόσμο από τα 8.250 μέτρα, όταν ρισκάρεις την ίδια σου τη ζωή, όταν βλέπεις τον θάνατο κατάματα και συναντάς καταχωνιασμένες πτυχές του εαυτού σου, δεν μπορείς να είσαι ο ίδιος άνθρωπος με αυτόν πριν την ανάβαση. Ο κόσμος πια δείχνει πολύ πιο ουσιαστικός, όμορφος και συναρπαστικός.

• Κινδύνεψε ποτέ η ζωή σου σε κάποιο μέρος ?

Ήμουν αρκετά τυχερή ως τώρα και δεν έχω βρεθεί σε τέτοια κατάσταση. Είμαι όμως προετοιμασμένη για όλα. Δεν πιστεύω ότι στα βουνά κινδυνεύουμε περισσότερο από ότι στους δρόμους μιας εθνικής οδού. Αρκεί να είμαστε πολύ καλά προετοιμασμένοι και εκπαιδευμένοι για τις προκλήσεις του κάθε βουνού που επιλέγουμε να βρεθούμε.

Για εμένα η ζωή μου είναι ότι πιο σημαντικό έχω και προσπαθώ να την διαφυλάττω, όσο περνάει από το χέρι μου. Δεν είμαι διατεθειμένη όμως να μείνω καθισμένη στον καναπέ μου για να ελαχιστοποιήσω το ρίσκο. Θελώ να ζήσω την ζωή μου στο έπακρο και να μην μετανιώσω για όλα όσα δεν έκανα, πάντα με σεβασμό στον αυτό μου και αυτό που πρεσβεύω.

• Πες μας μερικά από τα πιο όμορφα τοπία που συνάντησες σε αναρριχήσεις, τοπία που κόβουν την ανάσα

Η οροσειρά του Καυκάσου είναι από τα αγαπημένα μου μέρη. Έχω περάσει αρκετό χρόνο εκεί από την πλευρά της Γεωργίας και έχω μαγευτεί από την άγρια ομορφιά του, ενώ παράλληλα μου προκαλεί δέος. Επίσης τα ηφαιστειογενή βουνά του Εκουαδόρ μου έχουν κλέψει την καρδιά. Οι παγωμένοι κρατήρες ξεπροβάλλουν σαν παραμυθένιοι πύργοι πάνω από τα σύννεφα, ενώ το αγαπημένο μου μέρος στην Ελλάδα είναι η περιοχή του Ζαγορίου.

Τα Ιμαλάια από την άλλη είναι η αποκορύφωση των βουνών αλλά είναι τόσο αχανή που μια ζωή δεν σου φτάνει για να τα εξερευνήσεις. Το μέγεθος τους και μόνο αρκεί για να συνειδητοποιήσεις την μικρότητα μας.

• Ποια ήταν η πιο εύκολη και η πιο δύσκολη αναρρίχηση από αυτές που έχεις ήδη κάνει μέχρι στιγμής?

Θα ακουστεί ίσως αστείο, όμως η πιο δύσκολη ανάβαση ήταν αυτή του Κάζμπεκ (Kazbek/5.031μ) στην Γεωργία και αυτό γιατί αυτό ήταν το πρώτο μου ψηλό βουνό, πάνω από 5000μ και λόγω απειρίας δεν ήξερα πως να διαχειριστώ την έλλειψη οξυγόνου.

Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω πως είναι δυνατόν να λαχανιάζω τόσο πολύ κάνοντας μόλις δέκα βήματα, ενώ στη επιφάνεια της θάλασσας ήμουν απίστευτα δυνατή. Μόνο όταν βρέθηκα και σε άλλα βουνά έμαθα να χειρίζομαι την ανάσα μου και κυρίως το μυαλό μου και να αντιμετωπίζω τον λεπτό αέρα ως φίλο και να τον αποδέχομαι.

Όσον αφορά την πιο εύκολη ανάβαση, δεν μπορώ να ανακαλέσω ή να ξεχωρίσω, γιατί αυτές που ουσιαστικά με εξιτάρουν και αγαπώ περισσότερο είναι αυτές που με δυσκόλεψαν και που με έκαναν να παλέψω σκληρά για να τις καταφέρω.

• Τι σχέδια υπάρχουν για το μέλλον, κάποιες καινούργιες κορυφές στον χάρτη ?

Τους επόμενους μήνες θα ανακοινώσω δημοσίως κάτι το οποίο με γυροφέρνει τον τελευταίο καιρό και δεν με αφήνει να κοιμηθώ, όμως θα μου επιτρέψεις να το κρατήσω για λίγο δικό μου, μιας και είναι σημαντικό να μην λέμε μεγάλες κουβέντες αν δεν είμαστε έτοιμοι να το αντιμετωπίσουμε και να υποστούμε τις συνέπειες.

Πέρα από αυτό σκοπεύω να ανακαλύψω όσες περισσότερες κορυφές μπορώ και φυσικά ονειρεύομαι να ολοκληρώσω την πρόκληση «7summits».