Έλληνες ΕξωτερικούΦίλιππος Χαραλαμπίδης: Ο Σερραίος μπουγάτσα-μαν που κατέκτησε το Λονδίνο!

Την συγκεκριμένη συνέντευξη παραχώρησε ο Φίλιππος Χαραλαμπίδης από το Λονδίνο στην δημοσιογράφο της τηλεόρασης του Alpha, Ελένη Λαζάρου (από την οποία έχουμε πάρει ήδη συνέντευξη, μπορείτε να την διαβάσετε εδώ Συνέντευξη με τη Σερραία Ελένη Λαζάρου) που συνεργάζεται επίσης με τα Σερραϊκά Νέα.

Η Ελένη Λαζάρου αφηγείται

Oλόφρεσκια και μοσχομυριστή η πεντανόστιμη Σερραϊκή μπουγάτσα ικανοποιεί και τους πιο γευστικούς ουρανίσκους καθώς ο συνδυασμός του τραγανού φύλου με την κρέμα και την κανέλα έχει πάει την γευστική απόλαυση σε άλλο επίπεδο.

Συνέντευξη με την Ελένη Λαζάρου, Alpha TV και Mega Channel
Η Ελένη Λαζάρου, δημοσιογράφος της τηλεόρασης του Alpha (Alpha TV)

Πίσω από την διάδοση της Σερραϊκής Μπουγάτσας στην αγγλική πρωτεύουσα βρίσκεται ο Σερραίος και ωραίος Φίλιππος Χαραλαμπίδης που ξεκίνησε από τον Λευκώνα Σερρών, δοκίμασε την τύχη του στην Αθήνα αλλά κατέληξε στο Λονδίνο όπου κάνει χρυσές δουλειές προωθώντας μπουγάτσα που φέρνει από τις Σέρρες. Η ιδέα γεννήθηκε από την μεγάλη του αγάπη για την μπουγάτσα που του έλειψε όταν βρέθηκε στο Λονδίνο. Έτσι έκανε έρευνα, μίλησε με Σερραίους μάστορες και κατάφερε μέχρι σήμερα μέσα σε 6 χρόνια να εξάγει στο Λονδίνο 15 τόνους μπουγάτσας.

Το success story του 39χρονου Σερραίου δεν τελειώνει εδώ καθώς ο Φίλιππος δεν επαναπαύθηκε όταν είδε πως η ιδέα του με την μπουγάτσα πέτυχε. Πνεύμα ανήσυχο και επιχειρηματικό δημιούργησε και μία εταιρεία μεταφοράς VIP προσώπων και έχει πελάτες μεταξύ άλλων Έλληνες επιχειρηματίες, εφοπλιστές, celebrities και πληρώματα ιδιωτικών αεροπλάνων. Ο Φίλιππος Χαραλαμπίδης μιλά στα SerraikaNea.gr για την ιστορία του και τα σχέδιά του για το μέλλον.

  • Από πού κατάγεσαι;

Γεννήθηκα στις Σέρρες και σε ηλικία 5 ετών μετακομίσαμε οικογενειακώς στο χωριό του πατέρα μου τον Λευκώνα, όπου και μεγάλωσα. Σχολείο πήγα στην πόλη και συγκεκριμένα στο 2ο (Αθλητικό γυμνάσιο).

  • Τι έκανες στις Σέρρες; Πώς έφτασες να πάρεις τη την απόφαση να φύγεις στο εξωτερικό;

Στις Σέρρες έμεινα μέχρι και την αποφοίτηση μου απ` το σχολείο το 1998. ’Έφυγα για σπουδές στα 18 μου αλλά δεν ξαναγύρισα ποτέ μόνιμα. Το εξωτερικό ήρθε το 2012 και με βρήκε ήδη εργαζόμενο 8 χρόνια στο Ωνάσειο Μεταμοσχευτικό Κέντρο. Ήταν μια μεικτή απόφαση θα έλεγα. Ήθελα να τελειοποιήσω τις σπουδές μου, αλλά παράλληλα έβλεπα και το «σύννεφο» που έρχεται στη Χώρα, κάτι που μάλλον επέσπευσε την απόφαση μου να φύγω, λίγο νωρίτερα από τους υπόλοιπους αν μου επιτρέπεται να πω κάτι τέτοιο.

  • Πώς βρήκες τα πράγματα εκεί; με τι ασχολήθηκες αρχικά;

Λονδίνο London

Όλα διαφορετικά. Όλα δύσκολα. Τον πρώτο χρόνο θυμάμαι πως είχα τρομερή άρνηση για πολλά πράγματα, αλλά και ατσάλινη επιμονή. Λόγω του χαρακτήρα μου, δεν δέχομαι εύκολα την αποτυχία και μάλλον αυτός ήταν ο βασικός λόγος για τα όσα ακολούθησαν και συνετέλεσαν για να πετύχω στην ζωή μου εδώ.

Αρχικά δούλεψα στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας σαν clinical statistician (ανάλυση ιατρικών δεδομένων) ενώ παράλληλα τελειοποιούσα τις σπουδές μου, πάνω στο αντικείμενο (City University). Αυτό κράτησε για 3 χρόνια. Κάπου εκεί ανάμεσα γεννήθηκε η ιδέα του Pie Pie (www.piepie.co.uk) και της μπουγάτσας.

  • Πώς είναι το δημόσιο στην Αγγλία;

Το «δημόσιο» και όπως το ορίζουμε στην Ελλάδα, είναι κάτι που δεν με αντιπροσωπεύει. Δεν μου άρεσε ποτέ η ιδέα της μονιμότητας και γι αυτό δεν δέχθηκα ποτέ να εργαστώ στην Ελλάδα σ’ αυτόν τον τομέα. Λόγω ιδιοσυγκρασίας, μου άρεσε πάντα να ρισκάρω. Ερχόμενος όμως στο Λονδίνο θεώρησα πως εδώ το «δημόσιο» σημαίνει κάτι άλλο.

Το πρώτο μου γραφείο θυμάμαι ήταν στην ταράτσα ενός νοσοκομείου που χτίστηκε το 1840
Κάτι αποδοτικό και οργανωμένο. Έκανα λάθος όμως. Βρήκα ένα σύστημα γερασμένο που άρχισε σταδιακά να οδεύει προς την αποσύνθεση, με χιλιάδες ιατρικά λάθη και υποθέσεις ασθενών να εκκρεμούν σε δικαστήρια. Η λογική του μέσου εργαζόμενου στο NHS (National Health System) είναι τετράγωνη και πανομοιότυπη με την δική μας: Δουλεύουμε για να τελειώσει το οκτάωρο, όχι για να είμαστε παραγωγικοί. Το πρώτο μου γραφείο θυμάμαι ήταν στην ταράτσα ενός νοσοκομείου που χτίστηκε το 1840 και σε 10 τετραγωνικά δουλεύαμε 4 άνθρωποι. Από πάνω μας ήταν εγκατεστημένο ένα boiler που έβραζε διαρκώς 5000 λίτρα νερού για τις ανάγκες του νοσοκομείου.

Λονδίνο London

Κάθε 3 με 4 μήνες το boiler είχε διαρροές με αποτέλεσμα πολλές φορές την επόμενη το πρωί να βρίσκουμε το γραφείο πλημμυρισμένο και τον πανάκριβο εξοπλισμό κατεστραμμένο.

Το πρωτόκολλο έλεγε πως έπρεπε να περάσουν 4-5 επιτροπές μέχρι να γίνει αντικατάσταση του εξοπλισμού, αλλά το αστείο ήταν πως, ενώ καταδεικνύαμε το πρόβλημα στη ρίζα του, η μια επιτροπή μετακυλούσε το πρόβλημα στην άλλη. Το αποτέλεσμα πάντα το ίδιο. Αντικατάσταση εξοπλισμού, πολλές χιλιάδες λίρες χαμένες και περιμέναμε μέχρι την επόμενη φορά που θα συμβεί το ίδιο. Η τετράγωνη λογική που σας έλεγα….. Μπορώ να μιλάω για ώρες με ανάλογα περιστατικά.

  • Πώς αποφάσισες να φύγεις από το Δημόσιο;

Με όσα σας ανέφερα παραπάνω, μπορώ να πω πως δεν έβλεπα την ώρα να φύγω. Χρειαζόμουν όμως την προϋπηρεσία. Όταν την απέκτησα, είχα όλα τα εφόδια για να μεταπηδήσω στον ιδιωτικό τομέα, όπου οι προοπτικές εξέλιξης και οι αποδοχές είναι μακράν καλύτερες. Σε αυτή τη χώρα η φυσική κατάληξη σε οποιαδήποτε δουλεία και αν βρίσκεσαι, είναι να γίνεις manager.

Οι Άγγλοι είναι πολύ καλοί στο να πουλάνε υπηρεσίες Management και να διοικούν. Αυτή είναι άλλωστε η δουλειά τους τα τελευταία 600 χρόνια. Δεν είναι τυχαίο που η αυτοκρατορία τους είναι μεγαλύτερη και από αυτή του Μέγα Αλέξανδρου. Έτσι ήρθε και η δική μου σειρά να γίνω manager στο αντικείμενο μου. Παράλληλα όμως όπως προείπα, έτρεχε και η Pie Pie που άρχισε να επεκτείνεται και από την παιδική της ηλικία να ανδρώνεται και να περνάει στην φάση της ωριμότητας της. Σε αυτό το σημείο νομίζω «κόλλησα» το μικρόβιο του επιχειρείν.

  • Μίλησε μας για την PiePie και την ιδέα της μπουγάτσας στην Αγγλία. Ποιο είναι το αγοραστικό κοινό; Απευθύνεται και σε ανθρώπους από άλλες χώρες, ή μόνο σε Έλληνες;

Pie Pie

Η ιδέα για να έρθει η μπουγάτσα στην Αγγλία γεννήθηκε καθαρά βάζοντας τον εαυτό μου στη θέση του Έλληνα καταναλωτή-κάτοικο του Λονδίνου και θέτοντας μου ερωτήματα για το τι μου λείπει περισσότερο εδώ. Τυχαίνει να είμαι φανατικός οπαδός του προϊόντος αυτού, άρα ήταν και από τα πρώτα πράγματα που μου έλειπε με την εγκατάσταση μου. Ως και το 2012 που ήρθα εγώ, ουσιαστικά δεν υπήρχε μπουγάτσα πουθενά (όπως και πολλά άλλα προϊόντα).

Σκέφτηκα λοιπόν πως θα ήταν μια καλή επιχειρηματική κίνηση και έτσι άρχισα μαζί με τον συνεταίρο μου John Lindsay Κουλεντιανός τις διαδικασίες για την ίδρυση της PiePie. Αρχικά έγινε έρευνα με ειδικούς επαγγελματίες της εδώ αγοράς για να μάθουμε αν ένα προϊόν σαν αυτό, μπορεί να πετύχει. Λόγω της φύσης του προϊόντος συναντήσαμε τεράστιες δυσκολίες. Οι ρυθμοί της αγοράς επιτάσσουν συγκεκριμένους κανόνες που πολλές φορές ήταν αδύνατο να εφαρμόσουμε. Χρόνοι ψησίματος, σχήμα ,μέγεθος ,διατήρηση, είναι μόνο μερικά από τα προβλήματα που έπρεπε να ξεπεράσουμε.

Δεν σας κρύβω πως μας ζητήθηκαν από πελάτες πολλές φορές πράγματα που σε εμάς φάνταζαν παρανοϊκά
Επίσης ο χρόνος παραγωγής και οι ποσότητες ήταν πολλές φορές ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος. Δεν σας κρύβω πως μας ζητήθηκαν από πελάτες πολλές φορές πράγματα που σε εμάς φάνταζαν παρανοϊκά, όπως πχ κάποιος πελάτης μας ζήτησε να τροποποιήσουμε το προϊόν έτσι ώστε να τηγανίζεται στην φριτέζα και να είναι έτοιμο σε 4 λεπτά…. Ταυτόχρονα είχαμε να αντιμετωπίσουμε και δυσκολίες από την πλευρά της παράγωγης.

Ο Σερραίος μπουγάτσα-μαν που κατέκτησε το Λονδίνο

Ως Σερραίος δεν θα μπορούσα φυσικά να προμηθευτώ την μπουγάτσα από κάπου άλλου εκτός από τις Σέρρες, αλλά αυτός δεν ήταν ο μόνος λόγος. Ήθελα με τον τρόπο μου να βοηθήσω την τοπική οικονομία, ειδικά σε μια περίοδο τόσο δύσκολη για την πατρίδα μας. Η ανάλογη έρευνα που έγινε στην αγορά του Λονδίνου, έγινε και στην αγορά των Σερρών, και ομολογώ πως η τελευταία με δυσκόλεψε περισσότερο.

Η παράγωγη της μπουγάτσας είναι κατ’εμένα μια τέχνη. Και η τέχνη προϋποθέτει προσωπική εργασία, μεράκι και όρεξη. Ήμουν κάθετος πως θα έπρεπε το προϊόν να είναι χειροποίητο και όχι βιομηχανικό. Αυτό σήμαινε πως έπρεπε να έρθω σε επαφή με βιοτέχνες.

Φίλιππος Χαραλαμπίδης συνέντευξη στην Ελένη Λαζάρου

Η έρευνα διήρκεσε περισσότερο από 4 μήνες και έγινε σχεδόν σε όλο τον Νομό.
Τα αποτελέσματα ? Απογοητευτικά: Λίγοι μάστορες πλέον, στο σύνολο τους πριν την συνταξιοδότηση, με ανοργάνωτες μονάδες παραγωγής και το βασικότερο, χωρίς ούτε καν τις υποτυπώδεις πιστοποιήσεις που θα πρέπει να διαθέτει μια μονάδα που παράγει τρόφιμο. Οι λογικές όπως καταλαβαίνετε, προηγούμενων γενεών, αλλά ακόμα και η νεότεροι, προς μεγάλη μου έκπληξη ακολουθούν τα βήματα των πρεσβύτερων.

Δεν θα ξεχάσω χαρακτηριστικά την Κυρία-υπεύθυνη (45 ετών πάνω κάτω) γνωστού εργαστηρίου μπουγάτσας στο Σκούταρι, που όταν της είπα : «ξεκινάμε με 500κιλα ελάχιστη παραγωγή μηνιαιως¨, μου απάντησε: “Δηλαδή εγώ τώρα πρέπει να προσλάβω προσωπικό γιατί δεν θα προλαβαίνω? Όχι ευχαριστώ……” Αλλά ακόμη και αργότερα όταν η εταιρεία επεκτάθηκε και οι ανάγκες της μεγάλωσαν, χρειαζόμουν διάφορους κωδικούς αρτοποιίας. Απευθύνθηκα και πάλι σε γνωστή αλυσίδα αρτοσκευασμάτων της πόλης, με μόνο γνώμονα να στηρίξω την τοπική οικονομία. Το μόνο που έλαβα ήταν αδιαφορία.

Παρόλες τις δυσκολίες όμως κατάφερα να βρω τα σωστά προϊόντα και να τα φέρω στο Λονδίνο
Παρόλες τις δυσκολίες όμως κατάφερα να βρω τα σωστά προϊόντα και να τα φέρω στο Λονδίνο. Σε περίπου ένα χρόνο οι περισσότεροι Έλληνες εδώ με αποκαλούσαν ¨Ο Μπουγάτσα Man¨.

Για να μην μακρηγορώ, η PiePie σήμερα περπατάει στον 6 χρόνο ζωής της, απευθύνεται στους πάντες και το 2018 έκλεισε με σχεδόν 15 τόνους προϊόντων μπουγάτσας, σφολιάτας και ειδών αρτοποιίας που έχει συμπεριλάβει στη λίστα της, σε επίπεδο χονδρικής πώλησης.

Την σελίδα του PiePie θα την βρείτε στο www.piepie.co.uk

  • Και έπεται συνέχεια. Από την PiePie στην Limo Executives London. Πώς;

Mercedes S Class
Mercedes S Class

Παράλληλα. Όπως προείπα, σε κάποια στιγμή έγινα Manager Clinical Statistician στον ιδιωτικό τομέα. Βρέθηκα στην ουσία να κάνω μια άλλη δουλειά και δεν μου άρεσε καθόλου, όποτε μετά από λίγους μήνες παραιτήθηκα. Ξεκίνησα πειραματικά σαν Chauffeur και στην πορεία ανακάλυψα πως μου ταιριάζει.

Μετά από 3 χρόνια είχα ήδη εδραιώσει το πελατολόγιο μου, όποτε αποφάσισα να κάνω ένα βήμα παραπέρα και να δημιουργήσω δική μου εταιρεία μεταφοράς VIP προσώπων και όχι μόνο, στο Λονδίνο.

Έτσι γεννήθηκε η Limo Executives London που αυτή την στιγμή στο πελατολόγιο της περιλαμβάνει Έλληνες επιχειρηματίες, εφοπλιστές, celebrities, πληρώματα ιδιωτικών αεροπλάνων, και παράλληλα συνεργάζεται με τουριστικά γραφεία αλλά και με το British Council στην Αθήνα. Φυσικά είμαι πάντα προς αναζήτηση νέων πελατών. Αυτή νομίζω πως είναι και η μαγεία του επιχειρείν. Συνεχείς προκλήσεις.

Την σελίδα του Limo Executives London θα την βρείτε στο www.limoexecutiveslondon.com

  • Τι θα συμβούλευες έναν Έλληνα που θέλει να μεταναστεύσει για δουλειά ή επιχειρείν;

Δεν ξέρω τι να συμβουλέψω σε κάποιον που θέλει να μεταναστεύσει αυτή τη στιγμή στην Αγγλία
Πολλές φορές ευχήθηκα να μην χρειαζόταν να εγκαταλείψω την πατρίδα μου και να συνεχίσω να προσφέρω σε αυτήν. Δυστυχώς όμως η γενιά μου πιστεύω πως ήταν η πιο ατυχή όλων των προηγούμενων. Της πέρασαν τη θηλιά στο λαιμό και την υποχρέωσαν να πληρώσει την καταστροφή. Μια καταστροφή που δεν προκάλεσε ποτέ η ίδια, αλλά που εκβιαστικά της ανακοίνωσαν πως θα την επωμιστεί με τον πιο βάναυσο τρόπο. Έβαλε την ουρά στα σκέλια και όπου φύγει φύγει. Κάπως έτσι βρεθήκαμε όλοι μας στο εξωτερικό. Εύχομαι αυτό κάποτε να αλλάξει. Ως τότε όμως, όποιος αποφασίσει να μεταναστεύσει, θα πρέπει να έχει στη φαρέτρα του, υπομονή και επιμονή. Ζήλο και αυτοπεποίθηση.

Δεν ξέρω τι να συμβουλέψω σε κάποιον που θέλει να μεταναστεύσει αυτή τη στιγμή στην Αγγλία. Σε μια Αγγλία προ Brexit και στο κατώφλι μεγάλων ανακατατάξεων για όλους μας. Συγγνώμη. Η χώρα έχει μπει στην κατάψυξη και περιμένει τα αποτελέσματα μια διαδικασίας που αν συμβεί θα είναι επώδυνη για τους πάντες εδώ.

  • Στις Σέρρες έρχεσαι; Τι σου λείπει πιο πολύ; Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;

Πλέον λόγω υποχρεώσεων δεν έρχομαι συχνά, αλλά φροντίζω τουλάχιστον 1-2 φορές το χρόνο. Μου λείπουν οι δικοί μου άνθρωποι. Στο μέλλον θα ήθελα να εδραιωθώ όσον το δυνατόν περισσότερο στις επιχειρήσεις μου, και να μπορώ να τις ελέγχω από απόσταση. Το όνειρο; Όπως των περισσότερων Ελλήνων στην ξενιτιά: Ο επαναπατρισμός.

Πηγή: Σερραϊκά Νέα: Φίλιππος Χαραλαμπίδης: Ο Σερραίος μπουγάτσα-μαν που κατέκτησε το Λονδίνο!

Ελένη Λαζάρου, ρεπόρτερ και δημοσιογράφος, Alpha TV

Συνέντευξη με την Ελένη Λαζάρου, Alpha TV και Mega ChannelΗ Ελένη Λαζάρου γεννήθηκε στις 4 Οκτωβρίου του 1975 στις Σέρρες και σπούδασε δημοσιογραφία στο δημόσιο ΙΕΚ Σερρών στο τμήμα “Συντακτών και Ρεπόρτερς”. Ξεκίνησε την επαγγελματική της σταδιοδρομία από μία αθλητική εφημερίδα των Σερρών και στη συνέχεια στο τηλεοπτικό σταθμό Δίκτυο TV, αρχικά ως ρεπόρτερ και αργότερα ως αρχισυντάκτρια του δελτίου ειδήσεων και παράλληλα παρουσίαζε την εκπομπή Ανασκόπηση των γεγονότων της εβδομάδας. Αργότερα εργάστηκε ως δημοσιογράφος στο Mega Channel (ή Μεγάλο Κανάλι) της Αθήνας ενώ σήμερα εργάζεται ως δημοσιογράφος στον τηλεοπτικό σταθμό του Άλφα (Alpha TV). Δείτε επίσης: Ελένη Λαζάρου, ρεπόρτερ και δημοσιογράφος 

Ακολουθούν μερικά βίντεο από το Λονδίνο στο κάτω μέρος της σελίδας.

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here