Χριστίνα Φλαμπούρη, A woman can be

A woman can be: Χριστίνα Φλαμπούρη

Η ανάβαση στις επτά κορυφές θεωρείται ως παγκόσμια ορειβατική πρόκληση για πολλούς ορειβάτες και μέχρι σήμερα λιγότερες από εκατό γυναίκες στον κόσμο έχουν καταφέρει να ολοκληρώσουν αυτό το επίτευγμα. Η Χριστίνα Φλαμπούρη (μαζί με την συνορειβάτησα της Βανέσα Αρχοντίδου) συγκαταλέγεται ανάμεσα στις ελάχιστες γυναίκες διεθνώς που έχουν βάλει αυτόν τον σκοπό.

Πρόσφατα κατάφερε να κατακτήσει την έκτη κορυφή του στόχου της και έτσι έγινε η πρώτη Ελληνίδα που πάτησε στην ψηλότερη κορυφή του κόσμου το Έβερεστ. Η Χριστίνα Φλαμπούρη λάτρης της φύσης και της ορειβασίας, εργαζόμενη σε μεγάλη πολυεθνική εταιρεία είναι ο μόνος Έλληνας που έχει ανέβει δύο οχτάρες κορυφές μέσα σε 6 μέρες (Λότσε & Έβερεστ) και έχει συμμετάσχει σε ορειβατικές αποστολές στις 6 ηπείρους.

Μέχρι στιγμής έχει ανέβει στις παρακάτω κορυφές Έβερεστ 8848 μέτρα (Ασία), Λότσε 8516 μέτρα (Ασία), Aconcagua 6962 μέτρα (Νότια Αμερική), Elbrus 5642 μέτρα (Ευρώπη), McKinley / Denali 6192 μέτρα (Βόρεια Αμερική) – Κιλιμάντζαρο 5895 μέτρα (Αφρική) – Carstensz Pyramid 4884 μέτρα (Ωκεανία), Κιναμπάλου (Kinabalu) – 4095 μέτρα (Ασία).

• Ποια ήταν η πιο εύκολη και η πιο δύσκολη αναρρίχηση από αυτές που έχεις ήδη κάνει μέχρι στιγμής?

Μέχρι στιγμής η πιο δύσκολη ανάβαση για εμένα ήταν το Έβερεστ. Μια τέτοια ανάβαση σε ‘σπάει’ σωματικά και ψυχολογικά.

Ξεχωρίζει από κάθε άλλο βουνό που έχω κάνει κυρίως για την διάρκεια της αποστολής (σχεδόν 2 μήνες), σε όλο αυτό το διάστημα όλα τα προβλήματα και οι δυσκολίες γιγαντώνονται και το να μείνεις συγκεντρωμένος στο στόχο φαίνεται αδύνατο.

• Κινδύνεψε ποτέ η ζωή σου σε κάποιο μέρος?

Όσο παράλογο και αν φαίνεται δεν έχω νιώσει ότι κινδυνεύω στη διάρκεια κάποιας αποστολής στο εξωτερικό. Μπορεί να είμαι τυχερή ή το γεγονός ότι βάζω την ασφάλεια πάντα σε πρώτη προτεραιότητα μου έχει βγει σε καλό μέχρι στιγμής. Μια στιγμή που ένιωσα ότι πραγματικά είμαι σε κίνδυνο ήταν στον Όλυμπο περίπου πριν 2 χρόνια.

Ανεβαίναμε μια παρέα από το Γομαρόσταλο και ΄βαρέθηκα’ να φορέσω γραμπόν λίγο πριν βγούμε στο οροπέδιο. Σκέφτηκα ‘σχεδόν έφτασα, τι μπορεί να πάει στραβά για 200 μέτρα;’ Τελικά κατά την ανάβαση (στα τελευταία μέτρα πριν το οροπέδιο που υπάρχει μεγάλη κλίση) υπήρχε σε ένα σημείο πάγος που δεν είχα δει και γλίστρησα. Ευτυχώς πρόλαβα να πιαστώ με τα χέρια και ήταν κοντά μου ένας φίλος ο οποίος με βοήθησε. Ήταν η μοναδική φορά που ένιωσα τόσο κοντά στο ατύχημα και ήταν 100% λάθος δικό μου…

• Η τελευταία σου αναρρίχηση ήταν το ψηλότερο βουνό του κόσμου, το Έβερεστ. Μπορείς να μας περιγράψεις την εμπειρία σου από εκεί.

  

Το Έβερεστ ήταν το βουνό των αντιθέσεων, ένιωθα την απόλυτη χαρά και μετά από λίγα λεπτά μπορεί να ένιωθα το απόλυτο άγχος ή λύπη. Η αίσθηση να στέκεσαι στη στέγη του κόσμου και να αντικρίζεις την θάλασσα κορυφών γύρω σου δεν περιγράφεται με λόγια.

Είμαι πολύ χαρούμενη που τελικά είχα την τύχη να πατήσω το πόδι μου στην κορυφή του κόσμου και να επιστρέψω πίσω χωρίς κανένα πρόβλημα.