Συνέντευξη με τον Νικόλα Κονίδη, Πεκίνο Κίνα
Ο Νικόλας Κονίδης ζει στο Πεκίνο την πρωτεύουσα της Κίνας και εργάζεται ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ξένων Σπουδών. Καταφέραμε και τον βρήκαμε και επικοινωνήσαμε μαζί του για να μας πει μερικά πράγματα γι’αυτήν την μεγάλη χώρα, όπως επίσης για τις ελληνοκινεζικές σχέσεις.
-
Πως βρέθηκες στην Κίνα και πιο συγκεκριμένα στο Πεκίνο ;
Στην Κίνα ήρθα τον Σεπτέμβρη του 2014. Δούλευα σαν καθηγητής Αγγλικών στην Ελλάδα ήδη για έναν χρόνο αλλά τα πράγματα ήταν πολύ άσχημα. Το καλοκαίρι του 2014 άρχισα να ψάχνω για δουλειά στο εξωτερικό. Είχα ανεβάσει βιογραφικό σε μία ιστοσελίδα για καθηγητές και το είδε μια εταιρεία της Κίνας.
Πέρασα από συνέντευξη μέσω skype και μου έκαναν πρόταση να πάω στην Σαοσίνγκ (μια μικρή πόλη, 300 χλμ από τη Σαγκάη). Ήταν ίσως και η πιο εύκολη απόφαση που είχα πάρει ποτέ μου. Αφού λοιπόν δούλεψα για μια ακαδημαϊκή χρονιά αποφάσισα να μετακομίσω σε μια πιο μεγάλη πόλη και έτσι ήρθα στο Πεκίνο τον Σεπτέμβρη του 2015.
Φωτογραφία: Ξημερώματα στο Σινικό τείχος.
-
Πες μας λίγα λόγια για την Κίνα, την κουλτούρα και τους ανθρώπους της στα χρόνια που μένεις εκεί.
Το να πει κανείς λίγα λόγια για την Κίνα, είναι σαν να ζητάς από κάποιον να πει λίγα λόγια για την Ευρώπη. Παρόλο που είναι μία χώρα, λόγω έκτασης και πληθυσμού είναι αδύνατο να μπει σε μία κατηγορία.
Αρχικά ας μιλήσουμε για τη γλώσσα. Η συντριπτική πλειοψηφία των Κινέζων μπορούμε να πούμε ότι είναι δίγλωσσοι. Επίσημη γλώσσα είναι τα Μάνταριν (Mandarin Chinese) όπου διδάσκονται σε όλα τα σχολεία. Σχεδόν κάθε πόλη και χωριό όμως (ειδικά στο νότο) έχει τη δική της διάλεκτο η οποία είναι από λίγο έως εντελώς διαφορετική από τα Μάνταριν. Υπάρχουν επίσης τεράστιες διαφορές στο κλίμα και στη θερμοκρασία από Βορρά σε Νότο και από Ανατολή σε Δύση. Επίσης στην Κίνα υπάρχουν 56 εθνότητες. Η κυρίαρχη Χαν που αποτελεί το 92% του πληθυσμού, και οι άλλες 55 το 8% (πάνω από 100 εκατομμύρια!)
-
Διδάσκεις ελληνικά σε ένα πανεπιστήμιο του Πεκίνου που είναι μία σπουδαία εμπειρία. Θα μπορούσες να μας πεις περισσότερα γιαυτό ;
Από την μέχρι τώρα επαφή μου με τους Κινέζους έχω να πω ότι είναι αρκετά ανοιχτοί προς τους ξένους. Πιστεύουν ότι φέρνουν κάτι το διαφορετικό, που μπορεί να βοηθήσει τη χώρα τους να προοδεύσει. Ειδικά σε πιο μικρές πόλεις, οι ξένοι στο δρόμο, μιας και είναι τόσο σπάνιοι, είναι κινητό αξιοθέατο. Θα σταματήσουν ότι κάνουν και θα σε χαζέψουν να περνάς, μπορεί να σου πουν ένα σπαστό “Χαλλόου”, η ακόμα να σου ζητήσουν να βγάλετε και φωτογραφία μαζί! Ειδικότερα οι νέες γενιές Κινέζων ενδιαφέρονται πολύ για τους ξένους, θέλουν να ταξιδέψουν στη Δύση, ακόμα και να σπουδάσουν εκεί.
Ένα κομμάτι βέβαια που ακόμα παλεύω να συνηθίσω έχει να κάνει με την επικοινωνία. Πολύ σπάνια θα είναι ευθείς απέναντι σου, εκτός εάν είναι πολύ στενοί σου φίλοι η έχουν ζήσει για κάποιο διάστημα στο εξωτερικό. Δεν θα ακούσεις σχεδόν ποτέ “όχι”. Θα πουν “μάλλον” , “ίσως” , “μπορεί” αλλά ποτέ “όχι”. Και αυτό έχει να κάνει γενικότερα με την κουλτούρα των χωρών της Ανατολικής Ασίας. Δεν έρχονται σε αντίθεση η σε αντιπαράθεση με τον ομιλητή τους. Πρέπει να έχουν μια ουδέτερη ή και φιλική στάση.
Ένα άλλο κομμάτι που με έχει εκπλήξει είναι ο σεβασμός που τρέφουν στους καθηγητές και στους δασκάλους. Μπορεί να μην είναι από τα ακριβοπληρωμένα επαγγέλματα, αλλά έχουν αρκετό κύρος. Ειδικά οι καθηγητές πανεπιστημίου θεωρούνται από πολλούς ως η κορυφή της κοινωνικής αλυσίδας. Αυτός ο σεβασμός όμως τρέφει και έναν φόβο, καθώς και την ιδέα πως ο καθηγητής έχει το απόλυτο δίκιο, κάτι που δημιουργεί προβλήματα στην εκπαίδευση, αφού δεν υπάρχει διάλογος μεταξύ μαθητή-δασκάλου και δύσκολα αναπτύσσεται η κριτική σκέψη.
Ξεκίνησα να διδάσκω ελληνικά σε πανεπιστήμιο ως μάθημα επιλογής τον Σεπτέμβρη του 2016, αλλά όχι στο Πεκίνο. Σε μια πόλη 1,5 ώρα απόσταση με το γρήγορο τραίνο (λέω γρήγορο, γιατί φτάνει τα 350 χλμ/ώρα). Τον Μάιο του 2017 εγκαινιάστηκε από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας κ. Τσίπρα το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Ξένων Σπουδών του Πεκίνου.
Από το Σεπτέμβρη λοιπόν του 2017 εργάζομαι σε αυτό το πανεπιστήμιο. Είναι το πιο διάσημο πανεπιστήμιο της χώρας για φοιτητές που θέλουν να σπουδάσουν μια ξένη γλώσσα, και ένα από τα 3 που παρέχουν 4ετές πρόγραμμα σπουδών στην Ελληνική (υπάρχουν επίσης τα Πανεπιστήμια Διεθνών Σπουδών της Σαγκάης και του Γκουαντζόου). Το πανεπιστήμιο έχει ήδη συνεργασία με το ΕΚΠΑ, το ΑΠΘ, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Οι Κινέζοι φοιτητές θα έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν για ένα χρόνο σε ένα από αυτά τα πανεπιστήμια.
Προς το παρόν διδάσκω τους πρωτοετείς φοιτητές, ενώ υπάρχει ένα τμήμα που βρίσκεται φέτος στην Ελλάδα, στο Καποδιστριακό. Οι μαθητές μου είναι 12, 10 κοπέλες και 2 αγόρια. Πέρα από εμένα υπάρχουν και 2 Κινέζοι καθηγητές στο τμήμα.
Η κ. Yingchao Qian η οποία έχει σπουδάσει ελληνικά στη Σαγκάη, έχει κάνει μεταπτυχιακό στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και έχει δουλέψει χρόνια για την κινεζική κυβέρνηση. Καθώς και ο κ. Yin ο οποίος είναι ο πρόεδρος του τμήματος, είχε εργαστεί πολλά χρόνια στην πρεσβεία της Κίνας στην Ελλάδα και είναι ειδικός σύμβουλος στο Υπουργείο Παιδείας της Κίνας.
-
Πως βλέπεις την ελληνοκινεζικές σχέσεις και το μέλλον τους ;
Η Ελλάδα ήταν ήδη από τις πρώτες ευρωπαϊκές χώρες που δημιούργησε στενές σχέσεις συνεργασίας με την Κίνα σε πολιτισμικό αλλά και επιχειρηματικό επίπεδο. Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα αποτελεί βασικό κομμάτι του προγράμματος “Μία ζώνη, ένας δρόμος” οπού είναι ουσιαστικά η αναβίωση του αρχαίου δρόμου του μεταξιού, μέσω ξηράς και θάλασσας.
Επίσης πολλοί Κινέζοι επιλέγουν να επισκεφτούν την Ελλάδα στις διακοπές τους, και κάθε χρόνο είναι και περισσότεροι. Αρκετοί έλληνες επιλέγουν να σπουδάσουν στην Κίνα ή έρχονται για να μάθουν τη γλώσσα. Επίσης αρκετοί επιχειρηματίες ζουν και δρουν στην Κίνα στον τομέα του τουρισμού κυρίως.
Πάρα πολλοί Κινέζοι γνωρίζουν την Ελλάδα μέσω της μυθολογίας, και το ενδιαφέρον τους για τη χώρα μας αυξάνεται κάθε χρόνο. Είναι μία συνεργασία που, αν αξιοποιηθεί κατάλληλα, θα αποφέρει πολλούς καρπούς και στις δύο χώρες.
-
Η Κίνα που είναι μία μεγάλη χώρα, μπορείς πες μας μερικά μέρη που άρεσαν περισσότερο από αυτά που έχεις ταξιδέψει ;
Υπάρχουν αμέτρητα μέρη στην Κίνα που αξίζει να επισκεφτεί κανείς. Έχει βουνά, πεδιάδες, δάση, ερήμους, παραλίες, ναούς, μοντέρνες και παραδοσιακές πόλεις.
Έχω πάει σε διάφορα μέρη. Στα πιο διάσημα και πιο τουριστικά είναι εύκολο να πάει κανείς ακόμα και μόνος. Υπάρχουν όμως πολλά μέρη που χρειάζεται να μιλάς τη γλώσσα η να πας παρέα με Κινέζους φίλους σου. Τα διασημότερα αξιοθέατα στο Πεκίνο είναι φυσικά η Απαγορευμένη Πόλη, το διάσημο κομμάτι του Σινικού Τοίχους και τα Θερινά Ανάκτορα. Στο Βορά έχω επισκεφτεί την πόλη Χάρμπιν (Harbin), όπου κάθε χειμώνα διοργανώνεται φεστιβάλ με γλυπτά από πάγο.
Κατεβαίνοντας νότια, πήγα στη Σιάν όπου βρίσκεται το μαυσωλείο του πρώτου Κινέζου Αυτοκράτορα με το Στρατό από Τερακότα, και στην επαρχεία Σετσουάν (Sichuan) που είναι γνωστή για την καυτερή κουζίνα της και για τον μεγαλύτερο σκαλιστό σε βράχο άγαλμα του Βούδα στον κόσμο.
Ανατολικά υπάρχει η Σαγκάη και η Χαντζόου, πόλεις που έχω επισκεφτεί πάρα πολλές φορές μιας και έμενα σχετικά κοντά την πρώτη μου χρονιά στην Κίνα. Κατεβαίνοντας ακόμα πιο νότια, στα σύνορα με Βιετνάμ, Λάος και Μιανμάρ, είναι η επαρχία Γιούναν. Το φαγητό, ο καιρός και η φυσική ομορφιά της είναι απερίγραπτα.
-
Τι σου λείπει από την Ελλάδα ;
Από Ελλάδα, τα βασικότερα που μου λείπουν είναι ο καθαρός, μπλε ουρανός, η θάλασσα και φυσικά το ελληνικό φαγητό. Ευτυχώς ζούμε σε μία εποχή όπου η επικοινωνία είναι πιο εύκολη από ποτέ. Οπότε μέσω facebook και skype έχω συχνή επικοινωνία με την οικογένεια και τους φίλους μου στην Ελλάδα. Και είμαι και τυχερός που μπορώ να τους επισκέπτομαι κάθε καλοκαίρι στις διακοπές μου.
Στη Σανκριλά, επαρχία Γιούναν (Yunnan).
Ο γιγάντιος Βούδας στη Λεσάν, επαρχία Σετσουάν (Sichuan).
Δείτε επίσης:
– Χάρτης με Έλληνες μόνιμους κάτοικους της Ασίας
– Έλληνικές κοινότητες στο facebook από χώρες της Ασίας